Γεύση Πικραμύγδαλου

Chapter 10

Stiles's POV

Κοιτάζω τα καταπράσινα μάτια αυτής την κοπέλας που σχεδόν με έχει τρελάνει, περιμένοντας μια απάντηση.

"Όχι Στάιλς φυσικά και δεν έχουμε τίποτα απολύτως" ανακοινώνει αυστηρά και αμέσως βγαίνει έξω από το αμάξι.

Πριν καταλάβω τι έχει συμβεί ανοίγω και εγώ με την σειρά μου την πόρτα και βγαίνω έξω ακολουθώντας την. Γαμώτο περπατάει τόσο αναθεματισμένα γρήγορα.

Δεν έχουμε κάτι; Τι εννοεί ότι δεν έχουμε κάτι; Τότε εγώ γιατί δεν σταματάω λεπτό να την σκέφτομαι; Και γιατί είχα ανατριχιάσει ολόκληρος στην σκέψη ότι θα την φιλούσα; Και αν όντως το εννοεί αυτό, γιατί έγυρε προς το μέρος μου για να την φιλήσω;

Τρέχω σχεδόν και την προλαβαίνω λίγο πριν ανέβει τα σκαλιά του μεγάλου κτηρίου. Πιάνω το μπράτσο της για να την σταματήσω από το να μου ξεφύγει ξανά.

"Λύντια νομίζω ότι πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι..." αρχίζω καθώς την ακινητοποιώ.

"Να ξεκαθαρίσουμε κάτι; Δεν νομίζω ότι έχουμε να πούμε κάτι άλλο Στάιλς. Εγώ τουλάχιστον δεν έχω να πω τίποτα." την βλέπω να δαγκώνει την μέσα πλευρά του μάγουλου της σε μια απελπισμένη κίνηση να κατευνάσει τον θυμό της.

"Έχω να σου πω εγώ όμως..." προσπαθώ να συναντήσω το βλέμμα της αλλά εκείνη έχει στρέψει την προσοχή της σε κάτι πάνω από τον ώμο μου, ακριβώς πίσω μου.

"Δεν πιστεύω ότι είναι καλή ιδέα" μου πετάει και ξεφεύγει από το κράτημα μου ανεβαίνοντας αυτή την φορά τα σκαλιά της κεντρικής εισόδου.

Γαμώτο με νευριάζει τόσο αναθεματισμένα πολύ αυτή η κοπέλα.

Την ακολουθώ ξανά και καταφέρνω να περπατάω δίπλα της στον ίδιο ρυθμό με εκείνη. Με κοιτάζει νευριασμένα χωρίς να ελαττώνει καθόλου την ταχύτητα της.

"Στάιλς δεν έχω όρεξη αυτή την στιγμή και θέλω να κάτσω να διαβάσω για αύριο. Καλύτερα να φύγεις." δηλώνει χωρίς να με κοιτάξει.

Να διαβάσει; Νομίζω για μια στιγμή ότι παράκουσα. "Να διαβάσεις;" ρωτάω δυνατά "Μα δεν έχουμε ξεκινήσει μαθήματα ακόμη" με μπερδεύει τόσο πολύ αυτή η κοπέλα.

"Ναι να διαβάσω. Θέλω να είμαι πιο μπροστά από τους καθηγητές για να προλάβω την ύλη" εξηγεί και αν είχε ιδέα πόσο παρανοϊκή ακούγεται στα αυτιά μου θα με έβριζε το ίδιο λεπτό.

Ανεβαίνουμε τώρα την εσωτερική σκάλα και φτάνουμε στον διάδρομο της. Περπατάει ακόμα πιο γρήγορα από πριν και εγώ σαν μαλάκας κάθομαι και τρέχω κυριολεκτικά από πίσω της. Το δωμάτιο της είναι το τελευταίο στο βάθος του σκοτεινού διαδρόμου και αποφασίζω να πράξω γρήγορα.