Abducted

Κεφαλαιο 2

Γειααα σαςςς. Έβαλα δεύτερο. Και είναι και ο Niall σε αυτό. Παρεπιπτοντως το ξέρω οτι βάζω μικρά κεφάλαια αλλά δεν έχω πολύ χρόνο λόγο εξετάσεων κλπ.

Το όνειρο μου, απο μικρή, ήταν πάντα να γίνω τραγουδίστρια. Οπότε είμαι πολύ ενθουσιασμένη που θα πάω να σπουδάσω για αυτό! Η μουσική ήταν πάντα το 'χαρούμενο μου μέρος'. Κάθε φορά που ήμουν στεναχωρημένη, αναστατωμένη, θυμωμένη, ανχωμένη κλπ. θα άκουγα μουσική και πάντα θα μου έφτιαχνε το κέφι.

Οπότε, όταν το συνειδητοποίησα σε μικρή ηλικία, έπεισα την μαμά να αρχίσω κιθάρα. Λίγα χρόνια πιο μετά, ξεκίνησα και φωνητική. Μετά απο μερικά χρόνια εξάσκησης έγινα μια απο τις καλύτερης μουσικός στην πόλη μου.

Εφόσον εγώ και η μαμά μου δεν μπορούσαμε να πληρώσουμε για να πάω πανεπιστήμιο, έκανα οτι κάθε απελπισμένο άτομο θα έκανε. Έκανα αίτηση για υποτροφία. Παρ'όλο το γεγονός οτι μου δώσανε μια υποτροφία, ήταν στο μουσικό πανεπιστήμιο της New York, το οποίο είναι πολύ μακριά απο την Αγγλία.

Στην αρχή, σκεφτόμουν να βρώ μια δουλειά και να μείνω στο σπίτι. Με όλα τα λεφτά που θα έβγαζα, θα τα μάζευα για να μπορέσω να πληρώσω για ένα πανεπιστήμιο πιο κοντά.

Αλλά μετά, εγώ και η μητέρα μου, το συζητήσαμε και αποφασίσαμε να πάω. Και έτσι έφτασα εδώ. Τώρα που το σκέφτομαι, μου φαίνονται όλα τόσο απίθανα! Τέλος πάντων, νομίζω οτι μόλις φτάσαμε. Δεν μπορώ να το πιστέψω οτι πέρασαν 12 ώρες.

"Ακούστε όλοι" Είπε ο άντρας υπεύθυνος.

"Θα κατεβούμε απο το λεωφορείο και θα περιμένουνε καθώς ένας υπάλληλος θα κατεβάζει τις βαλίτσες σας. Μετά θα πάμε στην πανεπιστημιούπολη και εκεί θα σας δωθούν οδηγίες για τα δωμάτια και το πρόγραμμα σας." Είπε χωρίς να πάρει ανάσα.

"Θα έχετε μια βδομάδα ελεύθερη για να τακτοποιήσεται τα πράγματα σας, να εξερευνήσετε την πόλη, να δείτε τα αξιοθέατα κλπ. Για περαιτέρω πληροφορίες, ελάτε σε εμένα."

Ο υπεύθυνος κατέβηκε πρώτος μετά αφού τελείωσε την ομιλία του. Πολλά άτομα βιάστηκαν να κατέβουν, ενώ εγώ ήμουν η τελευταία που κατέβηκε. Μετά αφού όλοι είχαν πάρει τις τσάντες τους και τις πληροφορίες για τα δωμάτια και το πρόγραμμα μαθημάτων τους, πήγαν να τακτοποιηθούν, όπως έκανα και εγώ.

Καθώς τριγυρνούσα στο χώρο του πανεπιστημίου για να βρώ το κτήριο στο οποίο είναι το δωμάτιο μου, παρατήρησα το πόσο μεγάλο και πόσο  όμορφα είναι τα κτήρια και γενικά όλο το πανεπιστήμιο.

Όπως  προχωρούσα όμως μέσα απο ένα πάρκο, μια μπάλα ποδοσφαίρου με χτύπησε στην πλάτη ρίχνοντας με κάτω καθώς με συνέφερε στην πραγματικότητα.

Ένας μορφασμός βγήκε ανεξέλεγκτα απο τα σαρκώδη χείλια μου και γύρισα να δω ποιός βλάκας με χτύπησε. Όταν γύρισα, ένα αγόρι με ξανθά κοντά μαλλιά, γαλάζια μάτια και χωρίς μπλούζα, έτρεχε προς το μέρος μου. Μπορεί να ήταν βλάκας  αλλά ήταν ωραίος βλάκας.

Είχε ένα αρκετά μυώδες σώμα, το οποίο μου τράβηξε κατευθείαν την προσοχή.

"Ωχ, συγγνώμη! Είσαι καλά? Δεν το ήθελα. Δεν σε είδα που περπατούσες προς τα εδώ." Είπε με μια περίεργη προφορά, μετανιωμένος προφανώς ο ξένος.

"Δεν πειράζει! Καλά είμαι..." Είπα με ένα πόνο στην φωνή μου.

"Συγγνώμη! Με λένε Niall." Είπε προσφέροντας το χέρι του για να με σηκώσει.

"Amy." Ειπα δίνοντας και εγώ το χέρι μου.

Μου πιάνει το χέρι και με σηκώνει επάνω. Μετά σηκώνει και τις βαλίτσες μου και μου τις δίνει.

Ελπίζω να σας αρέσει . Θα ανεβάζω οσο πιο συχνά μπορώ ! Στο επόμενο θα βάλω και άλλη μια γνωριμία.
Ψηφίστε αν σας άρεσε !

- Love,
        H.