Abducted

Κεφάλαιο 4

Ανοίγω την πόρτα και ένα άγνωστο με καστανά μαλλιά, λεπτό και όμορφο κορίτσι γύρισε και με κοίταξε έκπληκτη.

Το δωμάτιο ειναι αρκετά μεγάλο και έχει δυο μεριές.Η μια που είχε ένα κρεβάτι στρωμένο και ήταν διακοσμημένο με ένα πολύ ωραίο στυλ, που υποθέτω οτι είναι δικό της. Και η άλλη μεριά, η οποία ήταν άδεια και το κρεβάτι άστρωτο. Υποθέτω οτι αυτή είναι η μεριά μου.

"Γειά." Λεει χαμογελαστά το άγνωστο κορίτσι.

"Γειά." Απαντάω και εγω.

Μπαίνω μέσα, αφήνω τις βαλίτσες μου κάτω και κάθομαι στο άδειο κρεβάτι μου.

"Με λένε Ann."

"Amy."

"Δεν ήξερα οτι θα έχω συγκάτοικο." Λεει η Ann.

"Ούτε και εγώ."

"Αν δεν θες, μπορείς απλά να ζητήσεις απο τον υπεύθυνο να σε βάλει σε μονό δωμάτιο.." Λέει κάπως λυπημένα.

"Όχι. Δεν είναι οτι με πειράζει. Απλά δεν το περίμενα."

"Ααα.. οκ τότε." Λέει και χαμογελάει.

"Σε ποιά ειδικότητα είσαι?"

"Ειδικεύομαι στην φωτογραφία." Λέει χαρούμενη. Πρέπει να είναι κάτι πολύ σημαντικό για αυτήν.

"Εσύ?" Με ρωτάει .

"Εγώ στην μουσική." Απαντάω χαμογελώντας. Θα πρέπει να με έχει περάσει για κανένα καθυστερημένο που γελάω μόνη μου.

"Ωραία." Λέει αμήχανα.

"Απο που είσαι?" Σπάω την ησυχία.

"Απο Λονδίνο. Μεγάλωσα εκεί και πρόσφατα μετακόμισα εδώ, New York, για να ακολουθήσω το όνειρο μου να γίνω φωτογράφος."

"Σου αρέσει πολύ η φωτογραφία εε?"

"Ναι! Στην αρχή νόμιζα οτι ήταν απλά ένα χόμπι, αλλά τώρα ξέρω οτι είναι το πάθος μου. Εσύ? Απο που είσαι?"

"Εγώ είμαι απο Αγγλία. Έμενα εκεί μέχρι πρόσφατα, αλλά μετά συνειδητοποίησα οτι θέλω να σπουδάσω Μουσικολογία. Επειδή εγώ και η μαμά μου δεν μπορούμε να πληρώσουμε για να πάω σε πανεπιστήμιο, πήρα υποτροφία εδώ."

"ΟΥΑΟΥ! Δεν θα σου λείπει η μαμά σου και η υπόλοιπη οικογένεια σου?"

"Η μαμά μου ήταν πάντα όλη μου η οικογένεια. Έχουμε μόνο η μία την άλλη. Και ναι, θα μου λείψει, αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Ήταν η μόνη μου επιλογή." Λέω κάπως στεναχωρημένη.

"Ωω... θα έπρεπε να ήταν πολύ δύσκολο να μην έχεις μια μεγάλη οικογένεια. Εγώ προσωπικά δεν θα μπορούσα να τα βγάλω πέρα χωρίς την δικιά μου."