Abducted

Κεφάλαιο 3

"Με λένε Niall." Είπε προσφέροντας το χέρι του για να με σηκώσει.

"Amy." Ειπα δίνοντας και εγώ το χέρι μου.

Μου πιάνει το χέρι και με σηκώνει επάνω. Μετά σηκώνει και τις βαλίτσες μου και μου τις δίνει.

"Χαίρομαι για την γνωριμία. Μπορώ μήπως να σε βοηθήσω να κουβαλήσεις τις τσάντες σου, ως δείγμα μετάνοιας για το ατύχημα?" Είπε κοιτάζοντας κάτω, μάλλον απο τύψεις.

"Εμ.. οκευ! Ευχαριστώ. Είναι πολύ βαριές για ένα άτομο μόνο!" Είπα χαμογελώντας.

"Χαχα. Το κατάλαβα. Που πηγαίνουμε?"

"Εμ βασικά δεν ξέρω . Είμαι καινούργια και ψάχνω το κτήριο, στο οποίο είναι το δωμάτιο μου."

"Ωω, καλωσόρισες! Πώς σου φαίνεται μέχρι τώρα το πανεπιστήμιο?"

"Εμ, στην αρχή ήταν καλά μέχρι που ένας με βάρεσε με μια μπάλα ποδοσφαίρου!" Ειπα προσπαθώντας αποτυχημένα να κάνω αστείο.

"Χαχαχα! Πρέπει να ήταν πολύ μαλάκας εε?" Είπε γελώντας.

"Όχι και τόσο! Προς της υπεράσπιση του, με βοήθησε να κουβαλίσω τις βαλίτσες μου!"

"Δηλαδή είναι συγχωρεμένος?"

"Ναι!" Είπα χαμογελώντας.

"Ωραία" Είπε χαρούμενους.
"Σε ποιό δωμάτιο μένεις είπες?" Χαμογελάει και αυτός.

"Στο 3Β. Μήπως ξες που είναι?" Ρωτάω γεμάτη με ελπίδα.

"Ναι, ξέρω. Αλλά είμαστε στην τελείως αντίθετη πλευρά."

"Εγώ φταίω για αυτό! Είμαι τελείως απροσανατόλιστη." Είπα κοιτώντας κάτω ντροπιασμένη.

"Αν θες ποτέ βοήθεια, μπορείς να με πάρεις! Το νούμερο μου είναι 6954875269. Θα χαρώ να σε βοηθήσω!" Είπε με ένα φιλικό χαμόγελο.

"Ευχαριστώ πολύ Niall!" Του είπα προχωρώντας προς ένα κτήριο που υποθέτω οτι είναι το δικό μου.

"Παρακαλώ. Ααα και συγγνώμη ξανά για πριν!"

"Δεν πειράζει! Στ'αλήθεια δεν πονάω και τόσο πολύ!"

"Αν θες μπορώ να σε βοηθήσω να ανεβάσεις τις βαλίτσες σου πάνω!"

"Όχι! Έκανες ήδη πολλά για εμένα." Του λέω καθώς σταματάμε μπροστά απο το κτήριο.

"Οκ. Φτάσαμε."

"Επιτέλους!" Είπα αγανακτισμένη για πλάκα.

"Αν με χρειαστείς πάρε με! Είσαι σίγουρη οτι δεν θες βοήθεια με τις βαλίτσες?"

"Ναι. Είμαι σίγουρη!"