[ZAWIESZONE] I Tak Kiedyś Umrzemy... || BTS, Jungkook ||

PROLOG

Mam na imię Weronika ale i tak wszyscy mówią na mnie Klara. Pochodzę z niewielkiego miasteczka w województwie Łódzkim. Właśnie... "pochodzę" a nie "mieszkam". Przeprowadziłam się do Łodzi na początku wakacji. Kiedyś byłabym najszczęśliwszą osobą na świecie ale teraz wszystko się zmieniło...dosłownie... zmieniłam się cała ja i moje spojrzenie na świat. Wszystko zaczęło się pół roku temu. Do tamtego czasu byłam szczęśliwą dziewczyną,która kochała aktorstwo i muzykę. Bardzo lubiłam słuchać kpopu a w szczególności BTS. Właściwie to ja ich nie lubiłam... ja ich kochałam! Codziennie słuchałam ich piosenek i nie było dnia w którym dzięki nim bym się nie uśmiechała. Ale właśnie te pół roku temu przestałam słuchać muzyki... przestałam chodzić na kółko teatralne a nawet przestałam się uśmiechać. Po prostu przestało mi zależeć na wszystkim. Moje oceny pogorszyły się a w domu nie robiłam nic. Kompletnie nic. Całymi dniami leżałam gapiąc się w sufit. Moi rodzice myślą, że tą przeprowadzką uda im się przywrócić tamtą mnie. Wiedzą,że jest tu liceum do którego kiedyś marzyłam pójść. Stwierdzili,że będą spełniać moje stare marzenia. Od jakiegoś czasu na siłę karzą mi słuchać muzyki czy oglądać kabarety. Na próżno. Jedyne co mogłam dla nich zrobić to poprawić oceny. Wątpię, że uda im się odnaleźć tamtą osobę, która kiedyś była we mnie. Ja i tak będę w kółko im powtarzać "Po co? Przecież i tak kiedyś umrzemy..."

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

No to mamy prolog! Mam nadzieje że was zaciekawiłam ^-^
Niedługo wstawię pierwszy rozdział tylko jeszcze nie wiem kiedy 😆