GEÇMİŞİN SIRLARI

➰6.BÖLÜM ➰

~×~ YİĞİT ~×~

3 AY SONRA

Zaman çok çabuk geçiyordu. Artık Araflarla birlikte takılıyordum. Son olaylardan sonra bayağı bir yakınlaşmıştık. Kenanın da uzun zamandan beri sesi kesilmişti . Son olaylardan sonra zaten sesinin çıkması pek de mümkün değildi.

"Araf sence bunun sakin durması normal mi? " diye sordum. Gerçekten de olmaması gerektiğinden fazla sakindi. Hiçbir çocuğa zarar vermiyor, hatta yeni gelen kişilere karşı bile iyi davranıyordu. Belki bişiyler planlıyordu. Ne yapmaya çalıştığını zamanla öğrenecektik.

" Bilmiyorum, umarım sonucu kötü olmaz." dedi.

Ezgi "Umarım "diye konuşmaya başladı ve devam etti.

" Yiğit okuldaki o çocukla hala kavga etmeye devam ediyor musun? " dedi.

Bunu bilerek demişti. Arafın hiçbir şeyden haberi yoktu. Bilmesi için böyle yapmıştı. Bu kız beni bir gün çileden çıkaracaktı.

Ezgiye sert bir bakış atarak " Ezgi çeneni kapat, küçük burnunu herşeye sokma " dedim. Biraz gülümseyerek söylemiştim. Onu kırmak isteyeceğim en son şeydir.

Sonuçta bir insan kardeşine ne kadar kızabilir ki..
Benim ki de öyleydi işte..

Henüz daha yeni tanıştığım bir insandı. Bu kısa zamanda en sevdiğim oluvermişti. Adeta canımdan bir parça gibiydi.

Kardeş gibi..
Kız kardeşim..
İlk ve sonuncu kız kardeş..

Onun gibi birini bir daha hayatıma sokacağıma inanmıyordum. Aramızdaki bağ çok farklıydı.

"Araf şuna bişiy söyle herkesle kavga edip duruyor. Beni de hiç dinlemiyor. "dedi.

Bana dönerek söylemişti bu lafları, bir de üstüne dil çıkarıp gülümsemişti. Bana böyle hareketler yapınca nasıl kızabilirdim.

Araf " Ezgi sen Yiğit'in benim sözümü dinlediğini ne zaman gördün? " dedi.

Açelya lafa atlayarak " Ben cevap vereyim. Hiçbir zaman " dedi.

"Arkadaşın bile anlamış sen hala boş boş konuş burda " dedim ezgiye dönerek.

"Ben gidiyorum uğraşamam sizinle" dedi ve kalkıp gitmeye başladı.

"Ezgi nereye? Diye bağırdım arkasından. Arkasını dönmeden "Seni ilgilendirmez, koca burnunu sokma herşeye " diye bağırdı.

Açelya'ya dönerek " niye kızdı şimdi bu kadar " diye sordum.

" bilemem yiğit, bişiy mi dedin onu kızdıracak, canını yakacak "dedi.

" Sanmıyorum" dedim.

Araf Açelya'ya dönerek " gitsene bak bakalım ne olmuş " dedi.

"Tamam " diyerek yanımızdan uzaklaştı.

" Haber vermeyi unutma Açelya " diye arkasından seslendim.

~×~ EZGİ ~×~

Bu çocuk ne kadar aptalca hareketler yapıyor. Başına bir şey gelecek, bir iş açacak haberi yok. Sanane milletin derdinden.

Yiğit benim herşeyimdi. Bu koskoca hayatta yanımda olan, bana sahip çıkan, beni kollayan tek kişiydi. Ona bişiy olursa beni kim kollayıp sahip çıkacak. Millet yüzünden ben abimi kaybedemem. Aynı yaşta olmamıza rağmen ben abim gibi görüyorum.

Bu düşüncelerle arka bahçedeki kendi köşeme gidiyordum. Burayı kimse bilmezdi. Açelya hariç tabi, kardeşim gibiydi benim. Herşeyimi paylaştığım kız kardeşimdi.