Nasıl kolay olsun sen söyle
Genciz işte ölemiyoruz
Yaşamak desen beceremiyoruz
Yürüyoruz, gidiyoruz
Sahi noluyoruz?
Sonumuzun hüsrana ulaştığını görmüşüz
Sanki çok evvelden görmüşüz
Gönül diye bildğimiz yerdeki bıçakları
Acı acı tren düdüklerini
Sanki çok evvelden duymuşuz
Yılda bir olan sonbaharı her dem yaşamışız
Sanki yaprak dökmeye ağaç kalmış gibi
Çöl olan gönlümüzde
Hazanına hep soluk dalmışız
Hasatsız bahçelerine gönlümüzün
Şimdide bir gitme hayali kaplamış
Gidebileceğimizin mümkünlüğünü sorgulamaksızın
Soluk soluğa, alel acele bakıp gitmek istiyoruz
Şu kör dünyanın sahte cemaline
Ama ne mümkün ki gidebilelim
Ama ne mümkün
