Ay ışığı kondu dün akşam soframa
Her zamanki dostlarım var, sen yoktun
Çok bekledik kalemle, gelmedin
Mürekkep yine uyuyakaldı
Sohbetimizle seni yaşattık
Ay misafir oldu
Yıldızları da ben çağırdım
Yudumladık hasreti ve kahkahayla ağladık
Gelme, artık istemem
Sabaha az kaldı
Bir resmine bir aya baktım
Ben yine yıkıldım
Uğrama artık
Kalemim kırık
Resmin yırtık
İhanet ettim affet
Sen yoktun resmini sevdim
Hayır, ben kendime ihanet ettim
Son çırpınış, son nara
Tamam söylüyorum
Gelemem zora
Ne zaman baktıysam aynaya
O kahverengi gözlerin gülümsedi bana
Ayıpsada, günahsada
Hataysada, yanlışsada
Seni buluyorum her anımda
Unutma bunlar değil hatıra
Unutmayacağım, unutma
