Soğuktu beton, üşüdüm
Üzgün bir gece yarısı
Baktım, üzüldüm
Tüm insanlık ölmüştü
Üç beş ışık kalmıştı ölüme hazırlanan
Şehir yorgun
Şehir kırgındı
Ben suskun
Ben tutkulu
Ben aşık ve yorgundum
Ağlamaktan bıkmıştı gözlerim
Gülmeyi unutan yüzümden
Sahte gülüşler gelir, gider
Ben ağlarım
Deniz konuşur gelir, gider
Kapılar açılır, gün gelir lanetli şehre
Bir muhabbet çayı ararım
Bulur konuşurum
Beni sarar boşluklar
Boş dostlarım gelir, gider
Kovalarım o da gider
Gün kaçar gece gelir
Kimsesiz ve yalnız bir ay
Gelir, gider
