Gözlerinle Sev Beni

7. Bölüm *Artık Yeter!*

~"Mert'i kurtarmak artık zorunluluk benim için."~

Telefonuma gelen mesaj gözlerimi doldurdu. Mesajda;
"Ben Cem. Mert yanımda. Ona neler yapacağımı sen biliyorsun Prenses. Ne istediğimide biliyorsun. Mert'i istiyorsan gel buraya. Şimdilik bırakacağım ama sonra..."
Gözyaşlarımı silip Cem'e olan sinirimi ortaya çıkardım. 15 dakika sonra Mert'in evine vardığımda Cem kapıdan çıktı. Kulağıma doğru yaklaşıp;
- Şimdi gidip alabilirsin o pisliği.
"Pislik" dediğini duyduğum anda iktirdim Cem'i . Sonra içeri koştum. Mert'i bağlamışlar ama ağzı açıktı. Mert'i çözdükten sonra hemen anlatmasını istedim her şeyi.
-Cem geldi. 5-6 kişilerdi. Kendimi savunmaya çalıştım ama kollarımdan ve ayaklarımdan tutup bağladılar. Kıpırdayamadım. Sonra yok sen onun olacakmışsın, yok artık ben yokmuşum, öldürecekmiş beni. İntikamı kötü olacakmış.
Mert bunları söyleyince tutamadım kendimi güldüm ve;
-Onun mu? Ben mi? Bu çocuk çok dizi izliyor.
Kahkahalarıma engel olduktan sonra sarıldım Mert'e.
-Beni hiç kimse senden alamaz. Anladın mı Mert'im.
-Biliyorum Prensesim. Sen benimsin sonsuza dek.
Bu romantikliğimizden sonra annemi aradım.
-Bir kaç hafta Mert bizde kalabilir mi?
-Olur tatlım. Ama biraz çabuk olun yemek hazır.
-Tamam görüşürüz, deyip kapattım telefonu.
Mert'in yanına yaklaşıp;
-Hadi kalk bakalım bize gidiyoruz. Eşyalarını toplayalım. Seni burda bırakamam.
Mert hiç itiraz etmeden odasına gitti. Kıyafetlerini hazırlayıp döndü. Evin kapısını kilitleyip taksiye bindik.
Eve vardığımızda annemde marketten dönüyordu. Eve beraber girdik. Ben annemle mutfaktayken Mert'te utana utana içerde oturuyordu. Bu sırada annemin telefonu çaldı. O konuşurken bende Mert'in yanına oturdum.
-Bir sorun mu var, diye sordum.
-Hayır.
-Peki, deyip öptüm yanağından.
Mutfağa geri gidecekken annemi merak edip onun telefonla konuştuğu odaya ilerledim.
Tam çağıracakken annemin;
-Tamam hayatım, İlayda mutfakta birazdan konuşurum onunlada. Ancak ne tepki verir bilemiyorum, dediğini duydum.
Annem "hayatım" diye kime diyorduki?
Ayrıca benimle ne konuşacaktı?
Bunun cevabınıda geç öğrenecektim kesin. Bu yüzden şimdilik içime attım bu konuyu. Annemin telefonu kapattığını farkedip koşa koşa mutfağa gittim. Onu dinlediğimi çaktırmamaya çalıştım. Annem mutfağa girince;
-Kimmiş anne?
-Eski bir arkadaşım tatlım.
-Hmm, peki.
Yemeğin hazır olduğunu farkedince Mert'e bağırdım:
-Yemek hazır!
-Geliyorum, deyip güldü Mert.
Daha sonra annemle aralarında kısa bir diyalog geçti yemeğimizi yerken:
-Nasılsın Mert?
-İyiyim, teşekkür ederim de siz olayı biliyor musunuz?
-Bir kısmını.
Annemle Mert'i bölüp ben girdim araya:
-Film izleyeceğiz değil mi?
-Evet tatlım izleyeceğiz. Ama filmi Mertle beraber seçin.
-Tamam, dedik aynı anda Mertle.
Yemeğimizi keyifle yerken dışarıdan gürültüler gelmeye başladı. O kadar çok bağırıyorlardıki annemle beraber bir hızla kalktık sofradan. Pencereye koştuk. Gördüğümüz manzara çok kötüydü...