Tozlu Yollar +18

BÖLÜM 1

                     Ali Mertoğlu

Yine abim ile pavyonun önündeyiz. Ve yine bizi içeri almıyorlar.

"Bugün benim doğum günüm lan. Benim için şarkı söylesin. Ne olacak?"

Evet bugün abimin doğum günü. Ve annem her zaman ki gibi pavyonda şarkı söylüyor. Bazen kendime soruyorum. Neden normal bir ailem yok? Cevap var mı? Hayır, hiçbir zaman cevap alamadım.

"Deniz, geçen geldiğinde ne olduğunu biliyorsun. Hadi git daha fazla uğraştırma bizi. Ali al şu abini şuradan."

Korumalar yine bizi içeri almıyor. Annem (!) bizi görmek istemiyormuş.

"Abi hadi gidelim. Boşver."

Abimin kolunu tutup çekmeye çalışıyorum. Ama kolunu ellerimin arasından alıyor.

"İyi tamam. Ben gidiyorum. Sıkıldım artık ya."

Biliyorum bu taktik her zaman işe yarar. Yürürken hafif arkama bakıyorum. Abim kararsız bir şekilde olduğu yerde duruyor. Ve en sonunda benim istediğim oluyor. Abim bana doğru geliyor.

"Tamam lan gidiyoruz. Söyleyin o Kenana rahat rahat-"

Sözünü bitirmeden basıyoruz kahkahayı. Bir söz vardı. Ağlanacak yerde gülüyoruz diye. Şuan en uygun söz o galiba.

Kısaca kendimi anlatayım. Ben Ali Mertoğlu. Babam bizi küçükken terk edip gitmiş. Ben de bu sefaletten kurtulmak için kendimi derslere verdim. Annem babamdan sonra it bir herif ile evlendi. Zaten annemi buraya gönderen o. Yani annem de itiraz etmiyor ama. Her neyse. Bir tek abim var. O da yetiyor bana zaten.

                          *******

İki tane cips aldım elime ve kasaya götürdüm. O ara gözlerim dışarıya kaydı. Abim dışarıda sıkılmış bir şekilde bekliyordu. Kimse kutlamamıştı doğum gününü. Ben kutlayabilirdim. Hemen kasiyere döndüm.

"Pasta tarzı bir şey var mı? Küçük olsun ama."

Çünkü param sadece ona yetiyor...

"Şurada kekler var."

Diyor adam eli ile ileriye işaret ederek. Ben de bir kek alıp parasını ödüyorum. Dışarı çıkınca bağırmaya başlıyorum.

"İyi ki doğdun abi iyi ki doğdun."

Ritim ile söylediğim şarkı gülmesini sağlıyor. Elimde ki küçük keki ona uzatıyorum.

"Bu ne lan?"

"Param buna yetti ne yapayım? Allah Allah."

"Düşünmen yeter abicim."

Ardından abim bana sarılıyor. Geri çekiliyoruz. Abim kekten bir parça bölüp ağzıma atıyor. Geri kalanını da kendi yiyor. Elimdeki içki şişelerini havaya kaldırıp konuşmaya başlıyorum.

"Hadi eve uzayalım da televizyonun karşısına kurulalım."

Abim etrafına bakıyor ve ardından bana dönüyor.

"Benim daha iyi bir fikrim var."

Abim bileğimi tutup güzel kırmızı bir arabanın önüne getiriyor. Ne yaptığını anlamıyorum. Ardından arabanın kapısını açıp içine biniyor. Ne yapacağımı şaşırıyorum.

"Abi ne yapıyordun sen?!"

Abim haylazca gülüyor.

"Bunları benden öğrenmeyeceksin de kimden öğreneceksin koçum. Hadi bin."