MARRYING THIS ANNOYING GIRL(Complete)

MTAG- CHAPTER 52

(yung ibang Italic po is flashback)

Xander's POV

Its been 7 years since my memory came back and its been 7 long years when I lose my life. Hannah is my life and its to hard to live without her. I really miss her. I know I'm such a bad or more than a worse husband to her. Pinagsisihan ko na ang lahat na yun. Pagkatapos kong mabangga ulit pagkagising ko hinanap ko na agad si Hannah and bigla kong naalala na nakunan sya. Kasalanan ko kung bakit nawala ang baby namin. Nang maka recover na ako sa aksidente ko agad akong nagbyahe papuntang Pampanga at pumunta sa bahay nila Hannah. Nagbabakasakaling nandun sya. Pagkapasok ko ng bahay nila Hannah isang malakas na sampal ang natanggap ko galing sa Mama nya. Hindi ko naman sila masisi, pinagkatiwala nila sakin yung anak nila tapos anong ginawa ko sinaktan ko sya. tandang tanda ko pa yung sinabi ni Mama (mom of Hannah)

"napakawalang hiya mo! Nang dahil sayo nawala ang magiging apo sana namin! Hindi mo ba alam kung gaano kasakit mawalan ng anak! Minsan na din akong nakunan kaya alam ko ang pinagdadaanan ng anak ko!" sigaw ni Mama sakin habang umiiyak sya

"siguro nga po hindi ko alam kung gaano kasakit ang nararamdaman ng asawa ko pero nasasaktan din po ako. And yes its all my fault Mama! Its all my damn fault! And I'm here to talk to her, so please let me talk to her" sabi ko at hindi ko na din napigilan ang luha ko na umagos. Sobrang sakit na mawalan ako ng anak at mawala sakin ang asawa ko. Alam ko na triple pa ang sakit na nararamdaman ni Hannah ngayon.

"We don't know where she is but we all know na gusto nyang lumayo sayo! Kaya pwede ba umalis ka na bago pa dumating pa ang Papa ni Hannah! And from now on don't call me Mama!" sabi ni Mama at pinadampot nya ako sa mga guards kaya wala na din akong nagawa kundi umalis na lang din.

Walang nakaka alam kung nasaan si Hannah, kinausap ko na din si Damara at galit din sya sakin. Hindi din nya alam kung nasaan na ang asawa ko. Nasaan ka na ba Hannah? Napag-alaman ko na wala din si Ethan kaya ang hinala ko magkasama sila. Naghanap na din ako ng investigator para hanapin si Hannah. Pinatingin ko na rin kung lumabas ba sya ng bansa pero wala din. Halos pinahalughog ko na ang buong pilipinas pero wala. Kahit ang investigator na pinakamagaling dito sa pilipinas ay hindi sya mahanap.

Ako na ang President sa kumpanya namin. Sa loob ng pitong taon nilulunod ko ang sarili ko sa trabaho at hindi sa alak at kung ano mangbisyo dahil alam kong kahit anong oras babalik si Hannah at ayoko namang makita nya akong mukhang ewan. Sa pitong taon na lumipas hindi ko na isipang maghanap ni iba bukod kay Hannah.

Kung tinatanong nyo kung nasaan na si Vanessa? Hmmm nakahanap na sya ng talagang magmamahal sa kanya at ang maganda nagpakasal na sila at may anak na din 4 years old na.

"Tito Cloud!" Napa tingin ako sa may pintuan kasalukuyan ko kasing inaayos yung mga papers dito sa opisina ko.

"Sofia" lumapit sya sakin at hinalikan ko sa sa may ulo.

"Where's mommy?" Tanong ko sa kanya

"I don't know tito. I just came here with manong jun" sabi nya at saka nag pout

"Kawawa naman ang pamangkin ko" yeah turing ko sa batang to pamangkin. Sya pala yung anak ni Vanessa at ni Paul.

"Gusto mo na bang kumain huh pey-pey?" Her nickname is Pey-pey she doesn't like to call her as fia. I don't know why but she told na baduy daw

"Yeh tito! I want to eat macaroons and humburger and also spaghetti"

"antakaw ni Pey-pey" sabi ko at ginulo ko yung buhok nya

We went in her favorite restuarant, Nandos. After we ate, we went in a mall. Gusto nya daw mamasyal so pinagbigyan ko naman sya. Nandito kami ngayon sa may toy kingdom.