DERİN HİSLER (GAY)

7

Uyandığımda hastanedeydim ölmemiştimki gene yapamamıştım bunu bile becerememiştim ölmek kadar zor yaşamak. Annem korku dolu gözlerle beni izliyordu sağında Hulusi sağında abim. Üzüldüm hem ölmediğime hemde onları bu kadar üzdüğüme.

Ne kadardır?
Diyebildim sadece ağzımdan sadece bunlar döküldü annem ağlıyor Hulusi amca onu sakinleştiriyor abim abimse yorgun gözlerle beni izliyordu
Neden dedi annem o kadar doluyduki neden kelimesi o an içimdeki boşluk kadar doluydu.

Ağlamaya başladım bende annem gibi hıçkırmaya başladım niye yapamadım dedim kim istiyor benim bu kadar acı çekmemi niye sevmiyor dünya beni bu yaşımda bu hayatla baş etmem zorunda bırakan kim beni.

O sırada doktor içeri girdi ve konuşmaya başladı.
"İyimisin umutcum."
"İyiyim"
Sesim hiçde iyi çıkmamıştı, doktorda anlamıştı zaten.
"Birazdan polisler gelecek ve ifadeni alacaklar merak etme önemli bir şey değil daha sonrada seni bir psikoloğa sevk etmem gerecek önereceğim biri var isterseniz numarasını verebilirim"
Bu sefer konuşan annem olmuştu

"Lütfen çok seviniriz"

Doktor başıyla annemi onaylayıp dışarı çıktı sonrada polisler geldi ifademi aldılar 2 gece hastanede kaldım daha sonra ise taburcu için Hulusi amca gelmişti bir sürü çikolata ve bir sürü şekerlemeyle güldüm "ne gerek vardı"diye sarıldım Hulusi amcaya.

Eve geldiğimizde annem benimle konuşmak için odama geldi, kapıyı kapattı.

"Sana neden yaptığını sormayacağım oğlum sana neden diye sormayacağım ama eğer beni biraz seviyorsan bir daha asla böyle bir şey yapmayacaksın ve sana bir haberim var Hulusi amcanın işi nedeniyle İzmire taşınıyoruz."

O kadar sevinmiştimki o son cümleye o kadar mutlu olmuştum ki  sarıldım anneme ve bir daha asla böyle bir yapmayacağıma dair söz verdim.

Artık Uzaydan Sinan'ın acıtan anılarından uzak olacaktım sabah annemin engellemelerini dinlemeyip Sinan'ın mezarına gittim.

"Aşkım ben geldim ama bu sefer güçlü geldim seni çok seviyorum. Taşınıyorum ben Sinan gidiyorum dur! Hemen üzülme söz hep gelicem çok uzağa degil İzmire seni seviyorum aşkım seni seviyorum."

O sırada Sinan'ın mezarına doğru gelen bir yaşlı bir de genç bir kadın gördüm genç kadını tanıyordum Sinan'ın ablası o gün geldi aklıma Sinan'ın sevgilisi sanmıştım küplere binmiştim. Bana doğru yaklaştılar konuşan annesi oldu.

"Oğlum sen nerden tanıyorsun Sinanı mı ? "

"Ben öğrencisiyim dedim ayrıca karşı dairemizde oturuyordu siz ablası olmalısınız ?"

Konuşan ablası olmuştu

"Evet canım tanıyorum seni cenazede de görmüştüm çok üzüldün bizde çok üzüldük ablası değilim eşiyim ama işim Yalova'da olduğu için Sinan'ı buraya yollamak zorunda kaldım."

Gözü dolmuştu kadının benimde dolmuştu kadın sarıldı bana sanki biliyormuşçasına;

"Çok aşıktı bana, çok seviyorduk birbirimizi üniversitede tanıştık çok uğraştı benim için sonrada hiç kopmadık."

Banada demek istedim banada çok aşıktı Ama değilmiş dedim. Asla değilmiş bende ağladım kadının omzunda sonra gitmeliyim dedim koşarak uzaklaştım ağlaya ağlaya yürüdüm sokakta biri çarptı elimdeki telefonum düştü eğildi verdi telefonumu yüzüne baktığımda çok yakışıklı bir adam gördüm

"Pardon çarptığım için ağlamıyorsunuz değilmi?"

"Hayır"

Gülmek için zorladım kendimi bir şey demedi güldü ve ilerledi okula gittim Uzayı gördüm kapıda vedalaşacaktım herkesle Sinan'a olan nefretim Uzaya olan nefretimi köreltmişti. Çağırdım uzayı yanıma şaşırmıştı yürü dedim bana olan aşkını biliyordum sıra benim onun canını yakmaya gelmişti tuvalete kadar yürüdük tuvalete girer girmez yapıştım dudaklarına o kadar uzun öptümki en sonunda nefessiz kalıp ayrıldı.

"Taşınıyorum kurtuluyorum senden."

Güldüm delirmiş gibi güldüm sonra çıktım ve sınıfa doğru yürüdüm ders vardı kapıyı çalıp içeri geçirdim herkes gelmeme sevinmişti. Sınıfla teker teker vedalaştım en sona Akın'ı bıraktım onla özel vedalaşmam gerekiyordu Akına çıkışta işi olup olmadığını sordum "işim yok" cevabını aldıktan sonra ders bitiminde onunla her zaman gittiğimiz kayaların olduğu yere gittik her zaman oraya kayaların olduğu yer demişimdir akında her zaman güler her seferinde ilk kez duyuyormuş gibi.

"Gidiyorum Akın"
"Biliyorum Umut."
"Sen benim en yakınımsın seni unutacağımı falan sakım düşünme."
"Sana aşığım Umut."

Son duyduğum benim ağzımı açık bıraktı konuşamadım bile kalk dediğini duydum kalktım sarıldı uzun uzun sonra git dedi gittim onuda kaybetmiştim yüzüm olmaz bir daha dedim içimden uzağa yürüdüm en uzağa.

Eve geldim annemler hiç bir şey götürmüyordu bana eşyalarımı toplamamı söyledi odama gittim eşyalarımı topladım Sinan'la fotoğraflarımızı gördüm yakacaktım evli bir adamdı o benim aşkım değildi yaktım hepsini eşyalarımı topladım az vardı zaten  sonra havaalanına doğru yola çıktık yeniden başlıyordum yeni bir hayat yeni bir yaşam. Geride hiç bir şey bırakmadan.

KUSURA BAKMAYIN BİRAZ DEGİL BAYA GEÇ OLDU AMA ÖYLE GEREKTİ GÜZEL BİR HABER UMUTUN YENİ HAYATINI YAZMAYA DEVAM EDİCEM BİTİRME KARARINDAN VAZGEÇTİM VOTELEYEN YORUM ATAN HERKESİ ÇOK SEVİYORUM ❤️