It was past 6pm nang mag out si Shawn from work. Hindi naman siya nag mamadaling umuwi dahil wala naman sa bahay ang anak niya. Sa weekend pa sila magkikita. Naisipan niyang mag punta sa bookstore para bumuli ng libro. Sa mga lumipas na araw nahihirapan kasi siyang makatulog kaya nag babasa siya ng books before bed time.
"Shawn..." napa pitlag siya nang marinig ang pamilyar na boses.
"Tad." Tinignan niya ito. May dala itong ilang mga libro. "Nandito ka din pala." Binalik niya ang tingin sa mga pinipiling libro.
"Yeah, binili ko ng libro ang anak natin--."
Napa tango siya. "How's your wife?" tanong nalang niya nang hindi parin ito umaalis sa tabi niya.
"Pwede ba tayong mag kape Shawn?" agad na tanong nito.
Nag alanganin siya. Ayaw niya itong makausap sa totoo lang. "Sorry may lakad pa kasi ako after ko dito."
"Sandali lang naman tayo."
"OK sige na." Sagot nalang niya. Alam naman kasi niya na magpipilit parin ito kaya after na mabayaran ang mga napili niyang libro ay dumirecho na sila sa isang coffee shop.
****
Nilibot ni Shawn ang paningin sa cafe sabay tingin kay Tad.
"Nirentahan ko ang buong cafe ng dalawang oras."
Napa tango siya. "Mukha yatang gusto mo ng seryosong usapan."
He smiled a bit. " Natanggap ko na yung wedding invitation mo." Panimula nito.
Tinignan niya ito. Kelan ba sila nag usap ng ganito? Parang wala siyang ma alala. Simula kasi nang maka sama niya ito kanina ay parang napaka daldal nito. Siya naman ngayon ang hindi masyadong kumikibo.
"Yeah, malapit na yon."
Tad removed his glasses, like a boss. Same face. Ganoon parin ang mukha nito just like in her memory before.
"H-how are you Tad." Halos hindi umabot iyon sa pandinig ng lalaki.
"Just the same." tipid na sagot nito.
Nag tama ang mga mata nila. Muli nakita niya si Tad, his naked soul was exposed in her sight. He still love her.
"You're as beautiful as the day that I lost you." He said.
Nag iwas siya ng tingin. "Tad I don't wanna talk about the past, please."
"Hindi mo alam kung gaano ko kagustong ibalik lahat. Sana alam mo Shawn kung gaano ko kagustong kausapin ka, abutin ka."
Bumalong ang mga luha sa mga mata niya, sa hindi niya malamang dahilan tinignan niya ulit ang lalaki. "Hindi mo din alam Tad kung gaano ko kagustong iligtas mo ako nang mga panahon na yon."
It was a moment to release. She doesn't love him anymore pero pag nakikita niya ito may sakit parin siyang nararamdaman. May pait na karanasan ang kalakip ng pagkakalayo nila. Alam niyang walang ibang dapat sisihin, maybe it was really her fate...
"Hindi ko alam Tad Kung kaylan mo matatanggap ang katotohanan na hindi ako ang pinili mo. Palayain mo ako sa kahapon, walang dahilan para balikan pa natin yon."
"Then forgive me. Hindi ko man mapatawad ang sarili ko,gusto ko parin na patawarin mo ako Shawn."
Natigilan siya. Oo nga, ilang taon na ang lumipas pero hindi niya nagawang patawarin ito. Lagi siyang umiiwas sa mga pagkakataon na pwede sana silang mag usap. "I do.." nag angat siya ng tingin. "I forgive you Tad.
