Dangerously In Love

CHAPTER 5

Samuel

De volgende ochtend word ik wakker en tot mijn verbazing zie ik Loïs naast me. Ik kijk op de wekker die op mijn nachtkastje staat en zie dat het al tien uur is. Kaj zou erg vroeg thuiskomen en daarom had Loïs haar wekker gezet, maar waarom ligt ze dan nog steeds hier? Dan hoor ik geklop op mijn deur. 'Sam?' Het is Kaj. Shit. Snel schud ik Loïs wakker. 'Lo,' fluister ik. Ze kreunt en opent langzaam haar ogen. 'Ssst, Lo, Kaj staat voor de deur.' Ze schiet in een keer rechtovereind. 'Wat? Fuck!' sist ze. 'Je bent door je wekker heen geslapen denk ik,' zeg ik zacht. Nog een keer wordt er op de deur geklopt. 'Sam, ben je al wakker?' 'Godver,' zegt Loïs lichtelijk gepanikeerd. 'Verstop je in de kast,' fluister ik. Ze staat op en loopt muisstil naar mijn kledingkast. Ze gaat erin zitten en trekt het deurtje dicht. 'Samuel?' Weer roept Kaj me. 'Hmmm?' roep ik terug, alsof ik net wakker ben. 'Binnen,' zeg ik. Kaj doet de deur open en speurt met zijn ogen door mijn kamer. 'Oh. Niet hier dus,' mompelt hij. 'Wat zoek je?' vraag ik. 'Loïs. Ze zou op me wachten, maar ik kan haar nergens vinden.' 'En je dacht dat ze bij mij was?' vraag ik spottend. Kaj haalt zijn schouders op en haalt wanhopig zijn handen door zijn haar. 'Weet ik veel. Ik bel haar wel even,' zegt hij dan. Mijn blik schiet naar Loïs' telefoon, die, net uit Kaj's zicht, schuin onder het kussen naast mij ligt. Ik kan zien dat haar geluid aanstaat. Als Kaj haar nu belt, dan zijn we erbij. Dan zijn we er grandioos bij. 'Ehhhh.' Snel spring ik op en leg ik mijn handen op Kaj zijn schouders. 'Ze is vast gewoon naar huis gegaan. Het is Loïs, niks om je zorgen over te maken.' Hij houdt zijn vinger al op het bel icoontje. In mijn hoofd doe ik een schietgebedje. 'Ik wil ook niet op de stalkerige boyfriend lijken,' mompelt hij. 'Daarom. Ze zoekt je vast vanmiddag wel weer op, hmm? Ga anders even hardlopen ofzo, misschien spot je haar in het park,' stel ik voor. Kaj zucht en vergrendelt zijn mobiel. 'Goeie. Thanks broertje,' zegt hij en hij bedankt me met een glimlach en een klopje op mijn schouder. Wanneer ik na een tijdje zeker weet dat Kaj het huis verlaten heeft doe ik mijn kastdeur open. Loïs zit ineengedoken in het hoekje. Ze heeft haar armen om haar knieën heengeslagen en staart doelloos voor zich uit. 'Ik ben vreselijk,' pruilt ze. Ik steek mijn hand uit om haar uit de kast te helpen. Als ze recht voor me staat open ik mijn armen. Ze omhelst me en laat haar hoofd op mijn borstkas leunen. 'Even dacht ik dat het over was,' mompelt ze. 'Ik ook.' Ze slaakt een diepe zucht. 'Ik kan maar beter gaan. Dit is niet gebeurd, right?' vraagt ze een beetje onzeker. Ik knik en bijt op mijn lip. 'Bye,' zeg ik. Loïs zegt niets en glimlacht alleen kleintjes.

Loïs

Nooit had ik gedacht dat ik iets zo uit de hand kon laten lopen. Op zich is er nog niks heel ergs gebeurd, maar in mijn hoofd is het een grote warboel. Wat moet ik nu? Kaj of Samuel? Het is al zo fout dat ik hier überhaupt over nadenk. Ik heb Kaj en daar zou ik gelukkig en satisfied mee moeten zijn. En dat ben ik ook. Maar Samuel... Hij was de jongen waar ik het allereerst verliefd op werd. Het was niet zomaar een crush, ik was zo verliefd dat ik er zelfs soms misselijk van werd. En toen kwam Kaj. Ik nam er genoegen mee, omdat hij mij gaf waar ik naar op zoek was; liefde en aandacht (en laten we eerlijk zijn, hij is de lelijkste niet). Kaj wist mij voor zich te winnen, Samuel was te laat. Maar nu ik erover gepraat heb met Samuel ben ik erachter dat hij mij ook liefde en aandacht kan én wil geven. Bovendien is het nooit te laat voor liefde. Ik voel me slechter dan ooit, en wanneer ik thuiskom laat ik mezelf meteen dramatisch op de bank vallen. Amber heeft net de deur voor me opengedaan, maar is gelijk weer naar boven geracet. Ik hoop dat ze niet naar beneden komt en me hier zo aantreft. Dan wilt ze dat ik alles vertel, en dat kan niet. Niemand mag hier ooit achter komen. Dit is iets tussen Samuel en mij. Samuel, Kaj en mij, eigenlijk. Een love triangle, wie had ooit gedacht dat ik daar in terecht zou komen? Ik draai me op mijn rug en pak mijn mobiel. 3 berichtjes van Kaj.

Hey Lo, waar hang je uit? X

Lo? Ik dacht dat je op me zou wachten?

Ik begin ongerust te worden. Laat iets van je horen please...

Ik wrijf in mijn ogen en begin zachtjes te huilen. Kaj is zo lief. Hij geeft zoveel om me. Waarom doe ik hem dit aan? Hij verdient beter dan ik, veel beter. Maar toch kan ik het niet over mijn hart verkrijgen om hem de waarheid te vertellen. Ten slotte zijn het nog twijfels. Ik heb duizenden woorden om Kaj te beschrijven. Hij is lief, zorgzaam, betrouwbaar, gastvrij. Maar Samuel? Daar heb ik juist nul woorden voor. Hij heeft iets op me wat niet in woorden uit te leggen valt, en dat is sinds het eerste moment dat ik hem zag zo gebleven. Is dat goed, of juist slecht?