Dangerously In Love

CHAPTER 22

Loïs

De volgende dag word ik wakker en ik kijk naast me. Kaj. Ik zucht en wrijf in mijn ogen. Gisteravond is het nog laat geworden, ook al wilde ik eigenlijk gelijk door naar bed. Het mocht niet van Kaj. Ik moest beneden blijven zitten, samen met de rest. Ik moet zeggen dat ik het goed naar mijn zin heb gehad, maar dat komt denk ik vooral omdat Sterre en Zoë er ook waren. Ik heb heel de avond met hun gezeten, wat me een beetje afleidde van de hele situatie. Ik kon alleen mijn ogen niet van Samuel afhouden, en Kaj had het maar al te goed door. Toen we rond een uur of drie naar bed gingen heeft Kaj me er dan ook flink van langs gegeven.

Ook hebben we gisteren afgesproken om vandaag met zijn allen te gaan zwemmen. Jai zei dat er een te gek zwembad in hartje Amsterdam ligt, met buitenbad en al. Ik wil helemaal niet zwemmen. Sowieso hou ik er niet van. Je staat als je binnenkomt al gelijk in een nat patatje en als je je eerste duik neemt kom je een drijvende pleister tegen. Nee, dankjewel. Dat hoeft voor mij niet zo. Toch ga ik mee. Ik ben bang dat Kaj me anders nog iets aandoet, of dat hij de filmpjes linea recta online gooit. Dat vergeef ik mezelf nooit. Ik sta op uit bed en trek mijn bikini aan. 'Sexy,' hoor ik Kaj mompelen met een schorre ochtendstem. Ik draai me met een ruk om en bedek mezelf. 'Rustig maar, het is niet alsof ik je nog nooit naakt heb gezien,' grijnst hij. Ik rol met mijn ogen. 'Dat maakt het voor mij niet minder ongemakkelijk, aangezien de situatie.' Hij staat ook op en loopt naar zijn kast. Hij pakt er een zwembroek uit en kijkt in de spiegel om zijn haar te doen. Zo snel mogelijk trek ik mijn bikini verder aan en ik probeer het strikje op mijn rug vast te maken, maar ik kom er niet bij. Ik grom geërgerd en sluit mijn ogen. 'Hulp nodig?' Kaj komt achter me staan en maakt het strikje vast. Ik zucht en trek een simpel zwart jurkje aan. Ik doe mijn haren in een losse vlecht terwijl ik in de spiegel kijk. Ik ga met mijn handen langs de uitlijnen van mijn gezicht. De kringen onder mijn ogen zijn diep en de plekjes in mijn nek zijn rossig. Ze zijn niet geheel onzichtbaar. Je moet goed je best doen om ze te zien, maar ze zijn aanwezig. Het is aan alles te zien én te voelen; ik ben ongelukkig.

Samuel

We stappen met zijn allen het zwembad binnen en mijn ogen schieten heen en weer. Het is al zo lang geleden dat ik hier ben geweest. De laatste keer was als klein kind, met mijn zussen. Ik zie dat Kaj en Dioni samen naar het buitenbad rennen en meteen met een bommetje in het water springen. De rest weet zich ook al snel een weg te banen door het zwembad en de enige die overblijft ben ik. En Loïs. Ze krabt ongemakkelijk aan haar achterhoofd en kijkt naar haar voeten. Ik besluit naar haar toe te lopen. 'Hey,' zeg ik. Ze kijkt op. 'Hé.' Ik bijt op de binnenkant van mijn wang. 'Het gaat niet goed hè?' vraag ik nadat het een tijdje stil is geweest. Ik zie haar wangen rood kleuren en ze fronst haar wenkbrauwen. Ze lacht zenuwachtig naar me. 'Waarom denk je dat?' Ik bekijk haar nog eens goed. Als je aandachtig kijkt zie je rode plekjes in haar nek en gezicht. Die zaten er nog niet toen wij nog samen waren, dat weet ik zeker. 'Zo zie je eruit.' 'Nou, bedankt,' antwoordt ze. 'Niet op die manier Loïs. Je ziet er gewoon niet goed uit. Niet oké, niet...,' ik zucht. 'Niet gelukkig.' Haar ogen worden groot en ze slikt even. Dan zucht ze en kijkt ze weer naar de grond. Ward loopt achter ons langs en kijkt me met een vragende blik aan. Ik wuif het weg. Later, zeg ik geluidloos. Hij knikt en loopt door naar de trap van de grote glijbaan. 'Lo?' vraag ik voorzichtig. Ze kijkt me aan en bijt op haar lip. 'Dat ben ik ook niet echt, nee.' Ik houd mijn hoofd schuin en wil haar vragen waarom, als Kaj Loïs ineens van achter vastpakt. 'Wat zijn jullie aan het smoezen?' murmelt hij in Loïs' oor. 'Ik vertelde Samuel net dat ik niet van zwemmen houd,' zegt Loïs en ze duwt Kaj weg. 'Daar zul je wel anders over denken als je van deze glijbaan bent geweest. Kom op,' zegt Kaj en hij trekt Loïs aan haar hand mee de trap op. 'Ik blijf hier,' roep ik achter ze aan. Ik zucht en ga op het randje van het badje zitten waar de glijbaan uitkomt. Er is iets met Loïs, en ik ga uitvinden wat.

Loïs

Kaj trekt me mee de trap op en we gaan in de rij staan voor de glijbaan. 'Ik hou hier helemaal niet van Kaj, laat me teruggaan naar beneden,' zeg ik en ik wil mijn hand los trekken, maar hij houdt me stevig vast. 'Laat me los,' zeg ik rustig. Kaj kijkt me aan en schenkt me een sarcastische glimlach. 'Nee.' Ik zucht en sluit mijn ogen. Ik haat dit. Dan zijn wij aan de beurt en ik ga met tegenzin tussen Kaj's benen in zitten. Het stoplicht gaat op groen en Kaj zet zich af. We glijden de glijbaan in die helemaal donker is. 'Wat was dat nou voor gelul met Samuel? Ik hoorde wel wat je zei,' fluistert hij in mijn oor. Ik verstijf en probeer me wat af te remmen door mijn handen tegen de glijbaan te drukken, maar het helpt niet. 'Ik wil het niet meer hebben, trut,' zegt hij, deze keer harder en bozer. 'Oh ja, deze glijbaan gaat onder water. Wist je dat al?' zegt hij dan. 'Wat?' vraag ik paniekerig. Onder water? Voor hoe lang dan? Ik heb niet genoeg tijd om erover na te denken, want ik zie het water al aankomen. Kaj lacht, pakt me bij mijn schouders en duwt me hardhandig onder water. Ik hap automatisch naar adem en slik grote slokken water in. Ik sla wild om me heen, maar zonder resultaat. Ik adem nu ook water in door mijn neus, en weet dat ik het niet lang meer volhoud of ik stik. Ik voel Kaj's handen nog steeds op mijn schouders, die me onder water blijven duwen. Dan plonsen we in een klein badje. Het einde van de glijbaan. Kaj trekt me omhoog en ik hap naar adem. Ik proest al het water uit en leg mijn hand op mijn buik. 'Deze blijft awesome,' hoor ik Kaj tegen iemand zeggen en hij lacht. Onrustig probeer ik een paar keer diep adem te halen, en mijn zicht wordt al iets minder wazig. Ik kijk op en zie niemand meer, behalve een schim op het randje van het bad. Ik probeer mijn zicht scherp te stellen en dan zie ik hem. Samuel.