Hey!!
Yeni kitap ve yeni insanlarrla karşınızdayım. Öncelikle Asi Kız kitabındaki baş roldeki Esin ve Kuzey var ama daha önemlisini bu bölümü okuduğunuzda anlayacaksınız.
Bu bölüm 3.ağızdan ama diğer bölümler böyle olmayacak. Başka birde geçen kitaptaki özel bölümü unutun Esin ölmedi ölmeyecek.
Her neyse sizi bekletmiyim jdjdjd. İyi okumalarr!
Gece yarısıydı. Gökyüzünü ay süslerken, yıldızlarda ona yardım edercesine parıldıyordu. Gün bitiyor, insanlara yeni umutlar yeni mutluluklar vermek için yarını bekliyordu dünya...
Kuşlar susmuş, etrafı sadece araba kornaları ve rüzgardan çıkan uğultular kaplıyordu. Bazıları mutsuzca evine yada başka bir yere giderken bazıları ise mutlulukla eve koşuyordu.
Bunlardan biride Kuzey'di.
Kuzey sokağın başına döndüğünde evine varmanın mutluluğuyla yürüyordu. Elinde yine şirketinden kalma dosyalar, kafasında ise hiçbir şey düşünmeden sadece Esin vardı.
Tam 4 yıl olmuştu Amerika'ya geleli, tam 3 yıl olmuştu öğrenimlerinin bitmesi ve tam 1 yıl olmuştu evleneli...
Kuzey gururla parmağında ki yüzüğe bakıp kıkırdadı.
Kim inanırdı ki Asi bir kızın evleneceğine? O huysuz, her şeye karşı çıkan , mutluluğun tanımını bilmeyen hayatı dört duvar arası acıdan örülü kız şuan evliydi.
İmkansız gibiydi Kuzey'in onu kazanması, imkansız gibiydi onu sevmesi, imkansız gibiydi beraber olmaları ama biraz umut olunca her şeyin başarılacağını herkes biliyordu. Evlilerdi.
Kuzey cebinden anahtarı çıkarıp kapıyı araladı. İçeri girdiğinde şaşırmıştı. Esin her kapı açıldığında Kuzey'in üzerine atlar ve onu öpücüklere boğardı. Daha sonra da Kuzey'i yorgun görünce ona kızar ve çok çalışmaması hakkında bağırırdı.
Biraz atar yaptıktan sonra dayanamaz hemen barışırlardı.
Sanki artık hiç eski Esin'den eser yoktu. O şimdi çok daha mutlu çok daha güçlüydü. Bunun tek nedeni onu yıpratan insanları geçmişte bırakmasıydı.
Kuzey endişeyle mutfağa baktı. Her zaman Esin'in yemek girişimleri yüzünden mahvolan mutfak şimdi tertemizdi. Tezgahta dökülmüş sos yoktu yada yerde kırılmış tabaklar veya yanmış yemek kokuları.
Aceleyle salona da baktı. Her daim televizyondakilere küfür eden bir Esin de yoktu.
Kuzey bütün alt kattaki odalara baktı ama nafile Esin yoktu. Kuzey gözleri dolarken yere doğru eğildi fakat tam o anda bir hıçkırık sesi duydu. Yatak odasından geliyordu. Hemen yerinden fırlayıp odaya girdi.
En baştan buraya bakmadığı için kendine kızdı Kuzey. Esin yatağın yanına oturmuş, dizlerini kendine çekmiş bir şekilde ağlıyordu. Ardından eline geçenleri duvara fırlatıyor, yerleri peçeteyle donatıyordu.
Kuzey hemen yanına gidip ona sımsıkı sarıldı ve aceleyle sordu.
-Noldu bebeğim? Neyin var? Bir yerini mi vurdun? Hastaneye-
Esin onun daha fazla konuşmasını istemediği için ağzını kapattı. Ve komidinin üzerinde duran beyaz çubuğu gösterdi.
-O ne bebeğim?
Esin cevap vermek yerine omuz silkip, ağlamaya devam etti. Kuzey ayağa kalkıp komidiinin üzerindeki beyaz çubuğu aldı. Bu bir gebelik testiydi. Daha önemlisi ise test pozitifti.
Zaman durdu sanki ikisi için. Kuzey teste bakarken Esin de merakli ve kızarık gözlerle onu seyrediyordu. Tepkisini merak ediyordu. Kuzey ise içinde oluşan havai fişeklere engel olamıyordu. Heycanla Esine döndü.
E-esin sen hamilesin!! Bu harika! Ben şimdi baba mı olacağım?
Kuzey hevesle ve mutlulukla Esini kucağına aldı ve onu etrafında döndürdü. İçi cıvıl cıvıldı.
-Yaşasın baba oluyorum!
Kahkağalarla gülerken Kuzey aklında sadece bebeği ve Esin ile geçireceği mutlu hayat canlandı gözlerinin önünde. Ama tam o anda Esin'in kendisi gibi mutlu olmadığını fark etti.
-Bbebeğim sorun ne?
Kuzey onu kucağına oturttururken sordu. Esin mutsuzdu. Bu bebeği istemiyor mu diye düşündü Kuzey.
-Hadi anlat bana Esin. Neden mutlu değilsin?
Esin cevap vermeden hıçkırmaya devam etti. Kuzey'in gözleri dolmaya başlamıştı bile.
-Yoksa bu bebeği istemiyor musun?
Ses tonu yükseldi Kuzey'in. Sinirleniyordu. Esin başını olumsuzca salladı ve konuşmaya başladı.
-B-ben çok iyi bir anne olacağım.
Dedi hıçkırıklarının arasında.
-B-ben o kadar iyi bir anne olacağım ki onu babam gibi asla dövmeyeceğim Kuzey.
Yutkunup Kuzey'in yüzünü ellerinin arasına aldı. O anda farketti Kuzey, Esin hala geçmişiyle yüzleşiyordu.
-Ben o kadar iyi bir anne olacağım ki annem gibi onu asla yarı yolda bırakmayacağım, onu hiç yalnız bırakmayacağım.
Gerçekten de bırakmayacaktı. Çünkü hangi anne bunu yapabilirdi ki? Esin annesinin yaptıklarının hiçbirini yapmayacaktı.
-Ablam gibi onu terk edip gitmeyeceğim Kuzey.
Geçmişte ablasının onu o lanet eve bırakıp gitmesini hatırladı Esin büyük bir nefretle.
Kuzey anlını Esin'in anlına dayadı ve dudaklarına ufak öpücük kondurdu.
Hala ailesini unutamaması, hala onun içinde yer etmelerine lanet etti Kuzey.
-Ona ç-çok iyi bakacağım Kuzey. En önemlisi ise ona ihtiyacı olan tüm sevgiyi vereceğim.
-Biliyorum bebeğim sen dünyanın en güzel annesi olacaksın.
Esin kıkırdayıp Kuzey'e sımsıkı sarıldı. Bir süre sonra ayrıldılar ve Kuzey Esin'in karnını açıp küçük meleğine öpücük kondurdu.
Esin gıdıklanınca onu itmeye çalıştı ama Kuzey buna izin vermeden daha fazla öpmeye devam etti.
-Seni aptal çekil üstümden!
Tabikide çekilmedi Kuzey üzerinden. İkiside kahkağalara boğulurken sabahki halinden eserleri yoktu ikisininde.
En sonunda Kuzey üzerinden kalkınca Esin eliyle karnını okşadı ve gülümsedi.
O dünyanın en iyi ve en güzel annesi olacaktı... Asi olsa bile...
Heyyy!!
Cidden burayı, yazmayı çok özlemişim. Ve tabikide sizi skjdjdjf
Çoğu kişi kitabımı unutmuş ama umrumda değil beni hala unutmayan ve seven kişiler için yazacağım.
Sizleri çook seviyorum. Gıcıklık yaparak sınır koyuyorum muhahajahsjs
+40 oy ve +20 yorum -ama daha fazla yorum yapın- istiyorum.
Hoşçakalınn!! 💕💕💕💙💚
