''Uyandığımda kendimi yalnızca odada buldum. Kolum alçıdaydı . Yerimden doğrulmaya çalıstım aniden başıma ve belime giren sızı ile kalkmaya çalıştıgım yere geri döndüm . Kolumda serum vardı. Hastanemi lan burası ? Ne isim var lan burda benim ? Ne zamandan beri burdayım ya? Kıçım uyuşmuş yaaa. Buraya nasıl geldim ? Allah im niye hiç bisey hatırlamiyom yaa? Bi dakka yoksa .... Yoksa .. Hafızamimi kaybettim ben!! Yok canim! Oha! Olamaz! Dur bi dakka önce benim adım ... Adım . Adım Cem ... Başka başkaaaaa... Bu düsüncelerim kapı acılana kadar dayandı ama bitti... Içeri giren beyaz önlüklü azcik kel gözlüklü yaşlımsi ama böyle cok yaşli deil yani bir doktor ...
"Günaydın Cem Bey" deyip zorla sırıttı.
"Ne oluyor? Neden burdayım?"
"Sakin olun Cem Bey "
"Ya ben sakinim!! Dökül artik!"
"Kaza geçirmişsiniz ...-
"Ben dısında biri daha mı varmıs?"
"Evet . Ikiziniz Ecem Hanım.."
"O nerde? Hangi odada kalıyo?"
"..."
"CEVAP VER BANA !!!!!"
"Bakın Cem Bey ..."
"Sadede gel!"
Ellerim titremeye baslamısti . Evet sinirlenince sürekli ellerim titriyodu. Gözlerim dolmuştu . 'Ağlamak' filminin gözyaşı evresindeydim . Doktorun bana acıyarak bakmasından anladıgım kadarıyla o artık yoktu... Ama ben asla tahmin yürütemem dimi ? Evet o yüzden kesin yanlıs anladim . Doktora dönüp;
"Artik aciklayin ."
"Onu kaybettik . Üzgünüm ..."
deyip odadan ciktı. Yok olamaz ! Hayır olamaz! Yapamaz !... Yalan dimi ...
"YALAAAN!!!"
diye bağirdıgımda sarışın bir hemsire elinde iģneyle iceri girdi .
"Sakin olun lutfen ..." deyip kolumu tutmaya calisinca hemşireyi bir hısımla ittirdim. Kolumdaki serumu çıkardim tam yataktan inip ayağa kalkıyodum ki omzumda hissettiğim keskin acıyla yere kapaklandım .
........
Gözlerimi zar zor açtim . Uyandığimda amcamı ağlarken buldum . Kısık bi sesle de olsa
"Amca..." diyebildim . Sesimi duyduğunda direk yanıma oturdu . Onu özlemişim ... 2 senedir Sevim(üvey annem) le babamı bile sadece 3 defa görmüsken amcamla heralde 3-4 senedir telefonda dahi konusmamıstim... Ağlamaktan gözleri şişmişti. Elini yanağima koyup hafifce sıvazladi . Bu daha cok ağlamamı sağlarken ben daha fazla ağlamamak için kendimi zorluyordum . Artik nefes alamaz gibi oluyordum . Şu hayatta tek varlığim olan kardesimi bile kaybetmistim . Artik kesinlikle yalnızdım.....
