Felix Felicis fleamont•euphemia

Chapter Six (Bonus): New Year

Tüm kadro beraberdiler işte. Bir yılbaşı gecesinde. Hepsi zar zor izin almışlardı ya, olsundu. Sonuç olarak hepsi de Amica'larda olacaklardı.

Fleamont, kızları evlerinden almaya gönüllü olmuştu.

Buna karşın Brunette ona kolaylık olsun diye Euphemia'nın evinin önünde bekleyecekti.

Kızlar tam belirtilen saatten birkaç dakika önce kapının önüne çıkıp bir banka oturdular.

Aradan on dakika geçmesine rağmen ne gelen ne de giden vardı.

Euphemia ve Brunette gülmeye başlamışlardı.

On beş dakikanın sonunda koştura koştura gelen Fleamont şebeklik yaparak işten sıyrılmaya çalıştı.

Kızlar homurdanarak Fleamont'un iki koluna girdiler.

"Nasılsınız kızlar?" Diye sordu Fleamont.

Kızlar birbirlerine baktılar.

Brunette konuştu. "Meyve yer misin, Fle?" Diye sordu.

"Çünkü, meyve verdik de.." diye devam etti Euphemia.

Fleamont göz devirdi. "Amma yaptınız. Sizin eviniz yakın tabii. Ben ne kadar uzaktan geldim haberiniz var mı?"

Brunette ve Euphemia, bizene der gibi omuz silktiler.

Öyle böyle derken Amica'nın evine geldiler.

Kapıyı Fleamont çaldı.

Ne centilmenlik ama (!)

Amica kapıyı açana kadar sadece otuz saniye falan geçmişti ama bizimkilere bir ömür gibi gelmişti.

Açıkçası yürürken farketmemişlerdi ama hava buz gibiydi.

Amica kapıyı açtığında adeta eve daldılar.

Bir yandan ayakkabılarını çıkaran çocuklar bir taraftan da konuşuyorlardı.

"Kusura bakma, Mica!" Dedi Euphemia.

"Hava çok soğuk da, bir an önce sıcak bir yere girmeye ihtiyacımız  vardı." Diye devam etti Brunette.

Amica sıcak bir şekilde gülümseyerek sorun olmadığını belirtti.

Birkaç dakika sonra hepsi salonda oturuyordu.

Öğlen saatleriydi. Amica'nın babası hâlâ işteydi. Bugün biraz erken çıkacaktı. Annesi ise yılbaşı alışverişindeydi.

Bir-bir buçuk saat kadar sonra elinde poşetlerle ve kese kağıtları ile kapıdan orta yaşta hatta genç sayılabilecek bir kadın girdi.

Kumral ve omzuna bile gelmeyen saçları vardı.

Masmavi gözleri o kadar güzeldi ki, insan gözlerini alamıyordu.

Amica ve Fleamont hen koşup poşetleri mutfağa taşıdılar.

Kadın gülümser bir tavırla kızlarla kucaklaştı.

"Hoşgeldiniz, kızlar. Yani şey,  mutfaktaki bugünki küçük aşçılarım mı demeliydim?" Dedi.

Kızların ikisi de gülümsedi. Ne kadar samimi ve cana yakın bir kadındı öyle.

Akşam olduğunda, yemekler yapılmış, Amica'nın babası gelmiş ve çocuklar da sonunda yılbaşı ağacını dikebilmişlerdi.

Amica'nın babası biraz dinlendikten sonra ağacı süslemeye koyuldu.

En sonunda herkes yorgun ama mutluydu. Tam bir takım çalışması olmuştu.

Afiyetle güzel bir yemek yedikten sonra çocuklar Amica'nın odasına çıktılar.

Anne ve babası ise salonda güzel bir sohbete dalmışlardı.

Amica'nın odası ne küçük ne de büyüktü. Onlara yeterdi işte.

Bir süre patlamalı pişti oynadılar.

Daha sonra şansına bir oyun oynadılar. Kese kağıdındaki fasulyelerden rastgele alıyorlardı.

Euphemia az kalsın kusuyordu. Tırnak aromalı fasulye başkaydı tabii.

Fleamont şanslı çocuktu hani herkese farklı farklı aromalarda, türlü türlü şey çıkarken, ona karpuz ve portakal aromalı gelmişti.

Yılbaşına girmelerine dakikalar kala Flemaont uyuyakalmıştı.

Herkes onu uyandırmaya çalışıyordu lakin o uyumakta ısrarcı gibiydi.

Sonunda, yelkovan ve akrep on ikide buluştuklarında Brunette ve Amica onu boşverip sarılmışlardı.

Euphemia ise oflaya puflaya Fleamont'un saçını çekiyordu.

Sonra sayıkladığını duydu ve kulak kabarttı.

"Euphemia, Hemia... tüm yılbaşlarımız seninle geçse ya.. ölene kadar.. Mia..."

Euphemia biraz utangaç ama en çok da mutlu bir ifadeyle Brunette ve Amica sarılmasına dahil oldu.

-Zeynep

Arkadaşlar, bundan sonra yedinci sınıf olacaklar. Yedinci sınıfı okuduktan sonra da üç bölüm daha gelir muhtemelen. Yani onuncu bölüm final olacak :)