"สามพันแปดร้อยวอนครับ ช่วงนี้โปรโมชั่นท้ายปี ซื้อหนึ่งแถมหนึ่งด้วยนะครับ"
"..."
ปาร์คชานยอลรับเครื่องดื่มบำรุงกำลังมาเปิดดื่มพร้อมกับพ่นลมเหมือนคนแก่ออกมาอีกครั้ง ส่วนอีกขวดก็หยิบใส่เป้สะพายพลางสาวเท้าท่อมๆไปตามถนน ซึ่งบนถนนคนพลุกพล่านช่วงย่ำเย็นนี่มันเหมือนกับนรก วันนี้เป็นวันสิ้นปีที่แย่ที่สุดเท่าที่เขาเคยเจอเลยก็อาจจะเป็นไปได้ ริมฝีปากอิ่มเบะคว่ำเมื่อนึกถึงหน้าของใครสักคนที่ทำให้อารมณ์เสียตลอดทั้งวัน
ชีวิตของเขาปาร์คชานยอล หลังจากออกจากการสอนที่โรงเรียนแห่งหนึ่งซึ่งเขาเคยไปสอนวิชาภาษาญี่ปุ่น ก็ย้ายที่อยู่มาเป็นแม่บ้านอยู่กินกับอู๋อี้ฝานผู้มีอายุน้อยกว่าเกือบๆหกปี ชีวิตของเขากับอีกฝ่ายก็ราบรื่นไปตามอารมณ์ผสมเสียงครางกันตลอดมาจนถึงวันนี้...วันแบบนี้เขาควรจะอยู่กับอู๋อี้ฝาน เด็กเวรที่รักของเขาไม่ใช่เหรอ แล้วจู่ๆอีกคนก็บอกว่าติดงานปีใหม่ที่โรงเรียน ในฐานะที่เป็นประธานนักเรียนหมอนั่นต้องอยู่จนงานจบ อะไรเนี่ย..
"ปีใหม่ทำไมไม่ปล่อยให้เด็กเขาไปสวีทกันนะ"บ่นพึมพำไปตามทางเพราะตนเองพ้นสภาพอาจารย์ผู้สอนมาสองสามเดือน ชานยอลนั่งลงที่บาร์คาเฟ่ข้างถนนพร้อมกับเสียงใครสักคนที่ดังขึ้น
"ก็นั่นสินะ ที่อื่นเขาปิดปีใหม่กันไปหมดแล้วด้วยซ้ำ"เสียงทุ้มๆของคนข้างๆดังขึ้น และชานยอลก็หันไปทำหน้าเหวอเล็กน้อยเมื่อพบอู๋อี้ฝานกำลังนั่งกินต๊อกโบกีอยู่
"เฮ้! วันนี้มีงานปีใหม่กันไม่ใช่เหรอ มานั่งกินอะไรแถวนี้ล่ะ"
"โดดมาน่ะ..แต่ลืมกินข้าว เลยแวะกินต๊อกแล้วก็จะกลับไปหาเมีย"คิ้วได้รูปเขม่นลงเล็กน้อย "แล้วก็มีป้าแก่เดินมาบ่นใส่เนี่ยแหล่ะ"
