Servis, evimizin önünde durduğunda, arkamda şaşkın bir Doruk bıraktım.
" Bir daha konuşmayalım Doruk."
••••••••••••••••
Önümdeki kitabı itip ofladım.
Doruk bir türlü aklımdan çıkmıyordu.
Hoşlantı ya da aşk değildi bunu biliyorum. Sadece, beni ona çeken bir şey vardı.
İçimden bir ses öyle demememi söylüyordu.
" Doğa!"
Annemin sesiyle düşüncelerimden ayrıldım.
Aşağı indiğimde, annem ve babam yemek yiyordu.
" Efendim."
" Sabahtan beridir bir şey yemedin. Gel de ye."
Sandalyemi çekip oturdum.
..................
"Doğa! Kız kime diyorum? Uyansana!"
" Anne yedi saat daha."
Önce kapının açılma sesi geldi, sonra yorganım üstümden çekildi.
Gözlerimi açtığımda her yer karanlıktı.
"Anne kör oldum! Her yer karanlık! Allahım neydi günahım?"
" Kız biz seni yaparken ne unuttuk? Gözlerin kapalı ileri zekalı kızım."
Ve ay, yerini güneşe bıraktı.
"Teşekkürler anneciğim."
Üstümü değiştirip, beni bekleyen servise bindim.
...................
İlk dersten beri Doruk benimle konuşmak için çabalıyordu.
Şimdi ise beden dersindeyik.
Ben ise nöbetçiydim ve, dünyadaki en güzel şeyi yapıyordum: kitap okuyordum.
Sınıfın kapısı açıldı ve iki mavi noktacık ile karşılaştım.
" Doruk? Burada ne yapıyorsun?"
" Konuşmak için gelmiştim."
"Sana benimle ko-"
"Sadece iki dakika. Sonra asla konuşmayalım."
Son üç kelimede zamanla beraber kalbimde durmuşu.
Sanki, cam kırıkları saplıyorlardı ruhuma.
"Yapacaklarım için beni affet. Ailenle konuşmalısın bence."
O,sınıftan çıkarken hemen telefonuma sarındım.
" Anne?"
" Efendim prensesim?"
Sesimi duyunca ağlamaya başlamıştı.
"Anne ne oldu? Neden ağlıyorsun?"
"Seni seviyorum prensesim. Seni üzdüğüm her an için özür dilerim annem."
Anlamıştım.
Bu yüzden ağlamaya başlamıştım.
" Anne. Ben gelince piknik yaparız değil mi?"
" Tabi kuzum. Yaparız."
"Babam beni salıncakta sallar değil mi?"
" Sallar tabi."
" Ben gelinlce evde olursunuz değil mi?"
"..."
Ve iki silah sesi.
" Anne!"
"Ailen öldü küçük kız. Sıra sende."
Telefon elimden düşerken, kalbim acıyla haykırıyordu.
Ruhum, parçalara ayrılarak başka beden aramaya gitti.
Kulaklarım, dünyanın en acımasız müziğini dinliyordu.
"Ailen öldü küçük kız!
Ailen öldü!
Öldü!"
Doruk!
Arkadaşlar lütfen vote ve yorum yapmayı unutmayın. Bu arada en az 5 vote olursa yeni bölümü yayınlarım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ölümle Mücadele
FantasyHayat, bir varmış bir yokmuş ama yapacak bir şey yok ya hayatı yaşayacaksın ya da yaşamaya çalışacaksın ta ki ölüm kapını çalana kadar . O zaman elden bir şey gelmez ve ölüme boyun eğmek zorunda kalırsın ama Doğa öyle yapmadı mücadeleye girdi ölü...
