"Biz seninle bir şehrin kalesi ile surları gibiydik ben surdum sen kale seni koruyordum. Lakin yine en uzak sana bendim hiç bir tarih kitabında ikimizi yan yana göremediler. Ben sana lazımdım. Sen olmazsan ben olmazdım zaten" diyerek konuşuyordu tek başına,
Sonra ekledi bir kaç satır daha şiirine;
"Aklıma bir şeyler geliyor,
Elim kağıda gidiyor,
Kağıt gitmiyor,
ve sen,
yine gidiyorsun"
S.T/Hayata Vuslat Kala.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAYAT'A VUSLAT KALA 2
PoetryHAYAT'A VUSLAT KALA, Şiir Kitabının devamıdır "Bu şehir neler gördü, bir tek seninle beni yanyana göremedi" Selim Tuncay
