Ooit dichtbij, te dichtbij misschien.Nu van
veraf kijk ik je aan, je lacht even en wend je
af. Ik hou van je wil ik roepen en fluisteren in je
oor. Ik snap en begrijp je, maar ik ken je niet.
Je mooiheid van een afstand. Ik volg je
van een afstand. Met mijn ogen kleed ik je uit
tot op je ziel. Het regenboogje onder de zwarte
uitgeblazen rook. Ik voel je, maar raak je niet.
Het mocht niet, maar het gebeurde. Spijt dat
dat niet langer duurde. Maar het mocht niet.
Wordt het ooit zoals het nooit geweest is? Mag dat?
Ik wil je, maar het kan niet.
Het gaat niet.
JE LEEST
33- Kinderlijke Volwassenheid
PoetryHet eerste deel van de reeks '22'. Voltooid. Een verzameling van eigen gedichten. Het was toen de oude postbode overleed En er een week later al een nieuwe reed, Dat ik me besefte dat alles en iedereen Vervangbaar is, ook al heb je er maar één. De...
