Oblężenie

Prolog

- Arcyksiążę Habsburg wraz z małżonką zastrzeleni w Sarajewie! Europa w obliczu wojny! Serbski nacjonalista Princip ujęty! Dodatek nadzwyczajny, austriackie ultimatum!

Młody gazeciarz w zadziornie przekrzywionym kaszkiecie biegał po ulicach Berlina. Ludzie zaskoczeni wykrzykiwanymi informacjami, z chęcią wydawali aż dziesięć fenigów na Tageblatta. Mężczyźni uśmiechali się pod wąsem, czytając o najnowszych niemieckich zdobyczach techniki wojennej, kobiety chichotały zarumienione oglądając dołączone do dziennika zdjęcia przystojnych żołnierzy w niebieskich mundurach i pikielhaubach, a dzieci, z patykami w rękach biegały po placu krzycząc:

- Ratatatata! Mam cię! Giń! Giń!

Niemcy zdawali się nie widzieć niebezpieczeństwa. Ba, byli podekscytowani i weseli z powodu konfliktu. Kadeci w koszarach skakali z radości, ciesząc się, że w końcu przydadzą się ojczyźnie. 

Londyn zaś, był zaniepokojony. Pod przykrywką swobody i beztroski na ulicach, skwerach i w parkach czaiła się obawa. 

Ludzie udawali, że dobrze się bawią na świeżym powietrzu. W środku czuli strach, jednak był on umiarkowany. W końcu wiele było wojen w historii Anglii, z których kraj ten wychodził zwycięsko. 

"Harry zapisał się do wojska pół roku temu. Mam nadzieję, że Austriacy się opamiętają i nie stanie się nic złego."

Takie myśli krążyły po głowie młodej panience w zwiewnej sukni. Osiemnastoletnia Amelia siedziała na tarasie kawiarni "Green Hornet" w centrum Londynu. Jej ukochany, dwudziestoletni Harry Larch był urodzonym szczęściarzem i dziewczyna wierzyła, że nic mu się nie stanie.

Strzepnęła trzmiela ze szklanki z napojem. Poprawiła włosy, a jej troski odeszły w kąt. Ulicę dalej, na skwerku, zaczął się koncert. Dźwięki muzyki uspokoiły Amelię. Zamknęła oczy i słuchała kojącej melodii granej na skrzypcach i pianinie. 

W końcu, nawet, jeśli wybuchnie wojna, to będzie to problem Serbii i Austrii, a nie Anglii.

Nawet nie wiedziała, w jak wielkim błędzie była.