Κορίτσια Γυμνασίου

Αποχαιρετιστήριο Πάρτυ

Στις εννιά ήμουν στο σπίτι της Σοφίας για να βαφτώ και να ετοιμαστω. Το απόγευμα είχα λουστεί και μητέρα μου μου είχε ισιώσει τα μαλλιά.

Είχα φορέσει ένα κοντό ροζ μπλουζάκι με ένα τζιν σορτσάκι και τα all star μου. Έβαλα μολύβι, κραγιόν, μάσκαρα έφτιαξα τα μαλλιά μου και στις εννιά και μισή ειμασταν έτοιμες. Εγώ η Σοφία, η Νικολέτα, η Ευαγγέλια και η Γεωργία περιμέναμε λίγο την Έφη και την Ιακώβη. Ήταν κούκλες! Πήγαμε όλες μαζί και μπήκαμε στο κτίριο που ακουγόταν η μουσική. Να και μία φορά που χαιρομουν που πήγαινα σχολείο... Που να το φανταζομουν!

Βγήκαμε στο προαύλιο και γινόταν ΧΑΜΟΣ!!!

Ξέχασα να σας πω. Το πρωην ονειρικό αγόρι τα έφτιαξε με άλλη και εγώ προτίμησα να κοιταξω κάτι καινούριο ή μάλλον παλιό τον Θοδωρή ο οποίος έμπαινε μέσα με τον Κιμωνα ΟΜΓ!!! Τι θα κάνω; Ξέρω την αόρατη. Είπαμε φοραω το βλέμμα της αδιαφορίας, παίρνω την μούρη της χήνας και δεν με παίρνει χαμπάρι! Αλλά όχι η Νικολέτα έπρεπε να μου την σπάσει και να τον φωνάξει! Βλαμένη!

Αλλά ήταν πολύ όμορφος. Είχα καιρό να το δω είχε αλλάξει πολύ. Φορούσε ένα γκρι μπλουζάκι και μία μπεζ βερμούδα με μαύρα αθλητικά. Το μαλλί του το είχε φτιαγμένο στην ωραία ατού φράντζα.

Κόλλησα λίγο αλλά μετά βγήκαμε έξω. Καθήσαμε στις κερκίδες και κοίταζα με μερικά ψώνια της πρώτης και τα κορίτσια της δευτέρας και της τρίτης να χορεύουν. Μόλις νύχτωσε μπήκαμε και εμείς στον χορό.

Πάντα καθόμουν σε στρατηγική θέση ώστε να τον έχω σε οπτική επαφή. Πολλές φορές με επιασε να το κοιτάω και εγώ πάντα έκανα ότι κοίταζα αλλού. Χορεύαμε έντονα ενώ αυτοί οι ολίγον τι ηλίθιοι (τα αγόρια δηλαδή) σε κάθε ρεφρέν κοπανιόντουσαν μεταξυ τους.

Κατά τις έντεκα και μισή ήρθε ο πατέρας μου από το σπίτι να με πάρει. Ήταν απλά τέλεια. Όλο το βράδυ παντός έβλεπα σκηνές από το πάρτυ. Τις περισσότερες μς την φάτσα του Θοδωρή.

Ήταν το καλύτερο πάρτυ της ζωής μου!!!