~Τα πράγματα μερικές φορές δεν είναι όπως φαίνονται~
~Μπορεί να έχεις την λύση στα χέρια σου και να μην το ξέρεις~
~Ολα τα πράγματα που συμβαίνουν σημαίνουν κάτι~
#13 in Μυστήριο/ Τρόμου/ Θρίλερ (09/09/16)
Άρια: Και εγώ νομίζω πως έχω βρει ήδη το πρώτο στοιχείο της λίστας.
Σάρα: Ποιό είναι;
Άρια: Οι οκτώ πανσέληνοι
Μαρία: Γράψτε το στο κινητό. Στην λίστα με το νούμερο 1.
Λουκάς: Οκ, το έγραψα. Και το δέχτηκε. Το 1ο το βρήκαμε.
Θάνος: κ.Σάρα εμείς δεν έχουμε που να μείνουμε. Μήπως μπορείται να μας φιλοξενήσετε;
Σάρα: Ναι, φυσικά.
Δημήτρης: Ακούσατε αυτό που είπε; Αν, λέει, τον θέλουμε ζωντανό, πρέπει να βρούμε τον κωδικό.Ο πατέρας μου κινδυνεύει.
Λίνα: Μην ανυσηχείς. Όλα θα πάνε καλά.
Αντριάνα: Έχουμε κουραστεί αρκετά. Αύριο το πρωί θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε.
Μάνος: Έχεις δίκιο. Εξάλλου το πρωί δεν θα είναι τα πράγματα και τόσο τρομακτικά.
Λουκάς: Σωστά. Λοιπόν να πάμε να ξεκουραστούμε.
Σάρα: Ωραία, παιδιά θα ανεβήτε τις σκάλες και θα μπήτε σε 2 δωμάτια. Χωριστήτε σε 2 ομάδες.
Έτσι κι έγινε. Η Αντριάνα με τον Λουκά και η Μαρία με τον Δημήτρη μπήκαν στο πρώτο. Η Λίνα με τον Μάνο και η Άρια με τον Θάνο μπήκαν στον δεύτερο. Όλοι σε λίγα λεπτά είχαν αποκοιμηθεί.
Επόμενη μέρα..
Τα παιδιά ξύπνησαν και πήγαν να πάρουν πρωινό. Αφού φάγανε ξεκίνησαν πάλι να πάνε στο σπίτι. Φτάνοντας απ'έξω στάθηκαν για λίγο, πήραν μια βαθιά ανάσα και μπήκαν μέσα με το κλειδί που είχαν βρει.
Σταμάτησαν πάλι όταν άκουσαν την μελωδία του πιάνου.
Μαρία: Πάμε να φύγουμε.
Θάνος: Γιατί;
Δημήτρης: Γιατί θα πεθάνουμε. Δεν θυμάσε χθες που μάθαμε πως με την μελωδία του πιάνου θα υπάρξη έλξη και... Ο Δημήτρης σταμάτησε να μιλάει γιατί..........είδαν αυτό
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Όλοι κοκάλωσαν. Τα μάτια τους στραμένα στο....φάντασμα...πουθενά αλλού. Και περίμεναν τις εξελίξεις.
Λουκάς: Αυτή δεν είναι η μητέρα του κοριτσιού η οποία σκοτώθηκε; είπε πολύ αθόρυβα στον Δημήτρη.
Δημήτρης: Ναι. Σσσ..
Η μητέρα του κοριτσιού δεν τους κοιτούσε. Το βλέμμα του φαντάσματός της ήταν στραμμένο αλλού.
Κάποια στιγμή γύρισε και κοίταξε τον Θάνο. Τον κοιτούσε ενώ συχρόνως τα μάτια της γίνονταν κόκκινα. Η Άρια πήγε σιγά-σιγά από πίσω από τον Θάνο και έβαλε τα χέρια της στα μάτια του.
Άρια: Μην κουνηθείς Θάνο..
Του ψιθύρισε.
Έπειτα από λίγο τα μάτια της από κόκκινα γύρισαν στο μαύρο. Άλλαξε πορεία το βλέμμα της και έφυγε προς τα πάνω.
Πέρασαν λίγα δευτερόλεπτα και η μελωδία του πιάνου ξανακούστηκε. Όλα τα παιδιά τότε έκαναν αργά βήματα και βγήκαν έξω. Πήγαν προς το δάσος χωρίς όμως να μπουν σε αυτό.
Λίνα: Χθες ακούσαμε πολύ καθαρά πως κάποιος μας είπε ότι αν ακούσουμε το πιάνο θα υπάρξει έλξη και θα ...πεθάνουμε.. Γιατί δεν γίνεται κάτι;
Μαρία: Δεν καταλαβαίνω ούτε κι εγώ... Δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί δεν έχουμε ακόμα....πεθάνει.
Άρια: Εγώ δεν ξαναμπαίνω στο σπίτι. Δεν μπορώ.. Δεν υπάρχει περίπτωση ποτέ να βρούμε τον κωδικό. Το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να χάσουμε τις ζωές μας..
Λίνα: Νομίζω πως θα συμφωνήσω
Μάνος: Όπου πάει η Λίνα θα είμαι μαζί της. Οπότε σταματάω.
Θάνος: Και εγώ με την Άρια.
Δημήτρης: Δεν με νοιάζει τι θα κάνετε εσείς! Εγώ εκεί μέσα έχω έναν άνθρωπο που αγαπώ. Και θα τον βγάλω έστω και μόνος μου! Κρίμα πάντως, γιατί είχαμε δώσει όρκο πως θα είμαστε μαζί μέχρι το τέλος. Είτε φυσικός θάνατος είτε...
Μαρία: Δημήτρη σταμάτα!
Ησυχία..δεν ακούγεται τίποτα.
Μαρία: Θα έρθω μαζί σου.
Λουκάς-Αντριάνα: και εμείς
Λίνα: Πφ...δύσκολη απόφαση αλλά έχε χάρη που έχουμε δώσει όρκο. Εγώ συνεχίζω.
Μάνος: εγώ είπα.. Όπου πάει η Λίνα. Άρα συνεχίζω
Μαρία: Εσείς παιδιά;
Άρια: Μας είναι δύσκολο..
Δημήτρης: Ωραία τότε μείνετε εδώ έξω. Δικιά σας επιλογή. Να ξέρετε όμως πως δεν είστε ομάδα πλέον. Πάμε.
Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια. Ύστερα έμειναν οι έξι. Ο Θάνος και η Άρια έμειναν απ'έξω. Δεν θα συνέχιζαν.....
