Απαγορευμένος Κωδικός

Κεφάλαιο 12

Τα παιδιά προχώρησαν και έφτασαν για άλλη μία φορά στην αυλή αυτού του στοιχιωμένου σπιτιού.

Λίνα: Λοιπόν. Μπαίνουμε;

Άρια: Ναι. Το κλειδί ποιός το έχει;

Λουκάς: Εγώ.

Άνοιξαν την πόρτα και κάποια σφυρίγματα άρχισαν να ακούγονται. Σταμάτησαν όμως αμέσως. Κανείς δεν τρόμαξε. Έχουν περάσει και χειρότερα για να φοβηθούν κάποια σιγανά σφυρίγματα.

Αντριάνα: Πάμε, πάνω.

Θάνος: Πάμε να βάλουμε τον αριθμό 8 ως κωδικό.

Δημήτρης: Σήμερα θα είναι η μεγάλη μέρα.

Μαρία: Θα ζήσουμε ή θα πεθάνουμε..; Κανείς δεν ξέρει.

Τα παιδιά ανέβηκαν στον πάνω όροφο και προσπέρασαν 7 δωμάτια. Στα 2 είχαν μπει ήδη. Πλησιάζοντας το δωμάτιο κάποια από τα πατζούρια του σπιτιού έκλεισαν και έτσι το φως δεν διαπερνούσε παρα μόνο ελάχιστα.

Θάνος: Είδατε που χρησιμεύει ο φακός;      είπε και άνοιξε τον φακό να βλέπουν. Έφτασαν στο πιο μέσα δωμάτιο που μάλλον ήταν το πιο σημαντικό απ'όλα. Ισως εκεί μέσα να βρισκόταν ο πατέρας του Δημήτρη.

Μαρία: Ωραία.. Φτάσαμε.. Που βάζουμε τον κωδικό;

Δημήτρης: Δεν ξέρω. Δεν υπάρχει τίποτα. Θάνο φέρε τον φακό.

Ο Δημήτρης πήρε τον φακό και άρχισε να ψάχνει. Κάποια στιγμή έστρεψε το φως σε ένα αντικείμενο.

Δημήτρης: Ένα κατσαβίδι.. Πάρ' το Λουκά. Μπορεί να μας χρειαστεί.

Συνέχισε το ψάξιμο μα δεν βρήκαν πουθενά το σημείο που μπορούσαν να βάλουν αυτόν τον αριθμό.

Μαρία: Δημήτρη φέρε τον φακό.

Η Μαρία τοποθέτησε τον φακό στην πόρτα και παρατήρησε πως είχε κλειδαριά.

Άρια: Έχει κλειδαριά; Και γιατί χρειάζεται κωδικό; Βάλε το κλειδί με το σήμα του άπειρου. Μπορεί να ανοίξει.

Η Λίνα είχε το κλειδί. Το έβαλε στην κλειδαριά μα δεν γινόταν τίποτα. Δεν τέριαζε αυτό το κλειδί.

Μάνος: Παιδιά γιατί δεν χρησιμοποιούμε το κατδαβίδι;

Θάνος: Καλή ιδέα. Λίνα θα προσπαθήσεις εσύ;

Λίνα: Ναι, φέρε μου το κατσαβίδι και τον φακό.

Λίνα: Μπα..δεν γίνεται τίποτα.

Κάποια στιγμή ακούγεται το τηλέφωνο του Δημήτρη σαν κάποιος να του έστειλε μύνημα.

Όλοι τρόμαξαν. Πριν κάνει κανείς κάποια κίνηση ο Δημήτρης αναρωτήθηκε:

Δημήτρης: Μα καλά έχει σήμα εδώ μεσα;

Άρια: Δεν νομίζω να έχει. Δεν είναι φυσιολογικό. Άρα μάντεψε ποιός θα είναι ο αποστολέας.

Μάνος: Δημήτρη άνοιξε το κινητό.

Ο Δημήτρης έβγαλε το κινητό του από την τσέπη του και ένα μαύρο φόντο με κόκκινα γράμματα εμφανίστηκε.

«Μπείτε σε όλα τα δωμάτια και συμπληρώστε όλες τις στίλες..αλλιώς θα το μετανιώσετε»

Λουκάς: Τί γλυκός τρόπος.

Μαρία: Παιδιά ακούστε. Ο κωδικός μπορεί να είναι το 8 αλλά πρέπει και να μπούμε σε όλα τα δωμάτια και να συμπληρώσουμε όλες τις στίλες.

Άρια: Ε ωραία τότε τί περιμένουμε; Ας συνεχίσουμε να μπαίνουμε στα δωμάτια. Έχουμε μπει σε δύο. Στις αράχνες και στα μαχαίρια.

Λουκάς: Ναι. Πάμε!

Τα παιδιά γύρισαν πίσω και μπήκαν στο τρίτο δωμάτιο.

Ήταν σκοτεινό και με το λίγο φως του φακού που είχαν μπόρεσαν να καταλάβουν πως ήταν κουζίνα.

Η Άρια προχώρησε πρώτη αλλά το πάτωμα είχε τρύπα και έπεσε μέσα. Ευτηχώς ο Λουκάς ήταν δίπλα της και της έπιασε το χέρι.

Λουκάς: Κρατήσου Άρια!

Άρια: Θάνο!! Βοήθα!!

Ο Λουκάς και ο Θάνος προσπάθησαν να την τραβήξουν πάνω.

Θάνος: Κρατήσου Άρια. Θα σε βγάλουμε

Άρια: Νομίζω πως κάτι με γαργαλάει στα πόδια. Ααααααααα!!!!!        Τσίριξε.

Μαρία: Τί έγινε;

Άρια: Κάποιος με τραβάει κάτω. Τραβήξτε με πάνω.

Ήρθαν περισσότεροι και με δυσκολία κατάφεραν να την βγάλουν από την τρύπα. Μόλις η Άρια βγήκε είδαν ένα ματωμένο χέρι να βουλιάζει ξανά στο πάτωμα.

Θάνος: Είσαι καλά;

Άρια: Καλή ερώτηση.

Θάνος: Το σκουλαρίκι σου έσκισε το χείλος.

Ακούμπησε τα χείλη της και όντως ήταν ματωμένα. 

Λουκάς: Συγνώμη εγώ πρέπει να στο έκανα, την ώρα που σε πρόλαβα πριν πέσεις.

Άρια: Δεν πειράζει. Όλα καλά.

Μαρία: Νομίζω πως εσύ ήσουν το θύμα στο τρίτο δωμάτιο.

Αντριάνα: Σίγουρα. Πάμε να μπούμε και στο άλλο δωμάτιο;

Μάνος: Άρια, μήπως να πήγαινες να περιποιηθείς την πληγή; Θα συνεχίσουμε εμείς.

Άρια: Όχι Μάνο δεν χρειάζεται. Θα σκουπίσω λίγο τα αίματα και είμαι εντάξει. Εξάλλου πρέπει να είμαστε ενωμένοι.

Λίνα: Εντάξει τότε. Πάμε στο απέναντι. Να δούμε ποιος θα την πληρώσει.

Άρια: Εγώ πάντως όχι.

Μαρία: Φύγαμε!!........