Declined

10. Alpha

Chase

"Chase...Chase..Hé! Gaat het wel?" Ik schrok op. Gaia stond naast het bankje. Het bankje waar Teresa + Chase stond. Wazig keek ik haar aan. Gaia schrok en deinsde even een beetje achteruit. "Wat is er met jou gebeurd?! Je ziet er vreselijk uit! Heb je jezelf al wel gezien!?" Zei ze terwijl ze een hand op mijn schouder legde. Ik keek haar chagrijnig aan. "Bedankt voor de informatie!" Siste ik. "Wajow..Rustig maar." Zei Gaia terwijl ze haar handen beschermend voor zich hield. Ik schudde mijn hoofd. "Sorry..." Mompelde ik. Ik wreef in mijn ogen. "Ik had vannacht alweer geen oog dicht gedaan. Niet meer sinds ze weg is. Bovendien heb ik daar niet echt de meeste last van. Ik heb ook steken in mijn lichaam. Ik voel de pijn wanneer ze ver van me vandaan is en ik word gek! Ik kan hier niet gewoon wachten. Ik moet wat doen! Begrijp het Gaia..Alsjeblieft!" Zei ik wanhopig terwijl mijn stem oversloeg.

De tranen stonden me nader dan het lachen. "Ik mis haar.." Fluisterde ik. "Ja maar..het is wel.." Ik kapte haar af. "Ik weet dat het mijn schuld is! Je hoeft het niet telkens te zeggen!" En toen hield ik het niet meer. Ik legde mijn hoofd in mijn handen en huilde. Ik voelde dat Gaia naast me kwam zitten. "Chase.." Begon ze. "We gaan haar gewoon zoeken. We vinden haar wel en.. ik weet niet of ze je gaat vergeven, maar ik weet zeker dat ze niet zonder je kan! Wat ze ook zegt. Ze houdt van je Chase. Dat is iets waar ik zeker van ben. En dat heb ik altijd al geweten." Ik keek haar aan. "Misschien..." Ze legde haar hoofd op mijn schouder en zo bleven we zitten tot mijn tranen helemaal weg waren en er geen spoor meer van te zien was.

******************

We zaten rond de werktafel van mijn vader. "Dus hier moeten de bloemen staan en op dat moment moeten de vuurpijlen worden afgeschoten en dan..." Ze zaten al van alles te regelen. Ik lette niet eens op. Het enige wat ik wilde was dat het achter de rug was en dat ik Teresa kon gaan zoeken. Mijn vader keek me nors aan. "Chase! Let eens op! Anders geef ik het leiderschap niet eens aan je door! Je bent echt een slechte Alpha! Je moet eerst eigenlijk nog veel leren! Wees blij dat ik dit voor je doe!" Snauwde hij. "Ja vader..." Stamelde ik. Hij was nooit trots op me. "Ik begrijp ook niet waarom je perse dat wilde kind achter na gaat. Ze is niks waard! We hebben niks aan haar." Ik stond ruw op. "Waag het niet dat ooit nog te zeggen!" Schreeuwde ik. Mijn vader liep rood aan. Iedereen om de tafel keek nerveus een andere kant op. "Jij moet eens op je toon letten jongen! Je bent nog geen Alpha en zo wordt je het nooit! Ik had je moeder ook nooit moeten geloven. Zie dat gebeurt er nou als ik naar je moeder luister!" Zei hij. "Genoeg!" Riep ik. Toen rende ik weg.

*****************

"Gewoon in ademen Chase.." Mompelde ik. Het was bijna tijd en ik was bloednerveus. Eigenlijk wilde vader het al stoppen, maar hij wilde ook graag van m'n moeder af. Zo konden ze eindelijk scheiden. Ik schudde triest lachend m'n hoofd. Wat had ik toch ook een geweldige ouders..niet dus. Mijn vader ging het podium op. Er werd beleefd geklappen, maar eigenlijk mocht onze roedel hem niet eens. Het is een wonder dat ze hem niet hadden proberen te doden, dan was de moordenaar nu de Alpha. Ik had ze er al vaker over hoorden praten, toch wilde sommige blijkbaar wachten. Ze hoopten dat ik misschien een betere Alpha was, dat maakte het nog lastiger. Ik kon ze niet teleurstellen. Anders was ik degene die dood was. Gaia kwam achter het podium, waar ik stond.

"Red je het?" Vroeg ze bezorgd. "Je ziet een beetje wit." Ik glimlachte zwakjes. "Ik doe dit alleen, omdat ik dan weg kan. Ik doe dit voor Tess." Zei ik. Ik zou alles voor haar doen. En toch heb je haar niet geaccepteerd als je mate.. Ik balde mijn vuisten. Kon hij niet gewoon z'n mond houden! Blijkbaar niet. "Ik begrijp het, maar wie heeft hier dan de leiding?" Vroeg ze. "Mijn beta." "En wie is dat?" "Jij." Zei ik grijnzend. "Ik...nee..Chase!" Riep ze. Maar ik was al grijnzend het podium opgegaan. Vader stak zijn hand naar me uit. Ik pakte zijn hand. Hij legde er zijn zegelring in. Ik deed hem om. Mijn vader gloeide goud, toen zilver en toen stopte het langzaam en gloeide mijn lichaam als een gouden zon. "Jullie nieuwe leider!" Riep mijn vader. Het publiek juichte en riep mijn naam. Ik glimlachte. Toch zo slecht nog niet, dit leiderschap. En dan nu opzoek naar Teresa.

Hier eindelijk weer een update. Ik weet het. I'm sorry. Ik heb volgende week toetsweek, dus verwacht niet veel updates. Maar ik blijf natuurlijk gewoon doorgaan. xxx Bye