MAFYA ÖĞRETMEN VE OĞLU

5. BÖLÜM

NİDA

Hastanenin duvarlarına yaslanmış gözlerimdeki yaşların son bulmasını diliyordum. Telefondaki bayan bana Ediz'in trafik kazası geçirdiğini şu an ise ambulans ile hastaneye gittiklerini söylemişti. Bende hangi hastane olduğunu öğrenir öğrenmez buraya gelmiştim. Doktorlara durumunu sorduğumda Ediz'in motorsiklet kazası yaptığını öğrenmiştim. Aşırı hızdan dolayı kontrolünü kaybetmiş ve kaza yapmıştı.

EDİZ

Sabah uyandığımda babamla birlikte Nidalarla buluşmaya gittik. Tabi konu tahmin ettiğim gibi Nida ve bendim. Bizim birbirimizden uzak durmamızı istiyorlardı. Ama ben ondan uzak kalmak istemiyordum. İlk başta babamgile karşı çıktım çünkü bu onların sorunuydu bizi alet etmelerine gerek yoktu. Bu fikrimi Nida da desteklemişdi. Aradan fazla zaman geçmeden Nida benden uzak kalmayı kabul etmişti.

Anlamamıştım. Ama çok fazla kırılmıştım. Neden böyle yapmıştı ki yani fikri birden bire niye değişmişti ki. Bende o sinirle babama gitmemizi söylemiştim babamın onayı ile kafeden çıktık. Babamdan ayrı kendi motosiklet'ime bindim. Kırgınlığın ve kızgınlığın hıncıyla motosikleti bayağı hızlı kullandım. En son hatırladığım ise kontrolümü kaybedip kaza yaptığımdı.

*********

Gözlerimi açtığımda hastanedeydim ve yanımda Nida vardı. Biraz şaşkınlık biraz mutluluk ile tebessüm ettim. Sonra bugün ki olanlar aklıma gelince kafamı diğer tarafa çeviriyim dedim, ama sadece dedim.

"Aaaa boynum ah..."

" Ediz dur fazla hareket etme bir yerine bir şey olacak zaten yaralısın sen."

"Sen boşver beni senin burada ne işin var. Sonuçta benimle görüşmemeyi kabul ettin. Niye geldin ki zahmet etmeseydin."

Farkındaydım Şu an sesim biraz yüksek çıkmıştı. Ama ona hem kırgın hem sinirliydim.

"Ediz üzgünüm bak şuan beni yargılamadan suçluyorsun."

"Nida şuan hiçbirşey konuşmak istemiyorum beni yalnız bırakır mısın."

Nida'nın gözlerinde ki kırıklık bariz belli oluyordu. Eminim ileride demin dediklerim için pişman olacağım.

"Peki"

Peki deyip yanıma yaklaştı ve yanağımdan öpüp odadan çıktı.

***********

NİDA

Bugün hastanede olanlar beni üzmüştü. Onun açısından bakarsak haklıydı. Ama bu kadar da abartması çok saçmaydı. Ben onun için bu kadar değerlimiydim ki. Onun isteği üzerine onu odasında yanlız bıraktım. Şimdi ise hastanenin kantininde boş boş oturuyorum. Bugün hangi akla hizmetse Ediz'i öptüm. O anı düşündükçe yüzümde bir tebessüm beliriyor.😍

Kantinden çıkıp koridorda Ediz'in odasına doğru ilerledim. Doktorun odadan çıktığını görünce yanına gidip sordum.

"Ediz'in durumu nasıl"

"Hastanın sol kolu kırılmış ve sol bacağında ezikler var kendisi bugün bizim misafirimiz olacak. Büyük ihtimalle kendisini yarın taburcu ederiz fakat evde çok dikkatli bir şekilde dinlenmesi lazım."

"Peki. Teşekkürler."

"Geçmiş olsun"

Ardından Ediz'in odasına girdim. Uyuyordu. Böyle uyuduğunu görünce bende yatağın boş olan tarafına geçtim kafamı Ediz'in göğüsüne yasladım, kolundaki seruma dikkat ederek koluna sarıldım.

"Belki bugün beni dinleseydin bana o kadar kızmazdın. Eminim ki sende neden öyle dediğimi öğrendikten sonra bana hak vereceksin. Ben ikimizin iyiliği için yaptım. Yani ne bileyim babam dediğini gerçekten yapabilirdi. Eğer ben farklı bir okula gitsem seninle hiç görüşmeyecektik. Bundan korktum yani seni tamamen kaybetmekten korktum. Ama eğer ben seninle görüşmemeyi kabul edersem seni görebilecektim. Hem kim bilecekti ki bizi. Herkese konuşmuyoruz derdik. Ama senin sabrın olmadığı için beni hiç dinlemeden gitmeye karar verdin. Eve varıp seni aradığımda da telefonu bir sağlık görevlisi açtı"

Fısıltı şeklinde ki bu konuşmam odanın uzun süren sessizliğinden sonra tekrar devam etti.

"Ediz biliyorum ki sen beni yakın bir arkadaşın olarak görüyorsun. Ama şunu söyleyim ki bende durumlar karışık"

Sözlerimin devamını getirecekken Ediz gözlerini açmaya başladı. Bende hemen yattığım yerden doğruldum.

"Böyle iyiydik aslında. Kalkmasaydın"

Edizin yüzünde muzip bir sırıtış belirdi benimde şuan yüzümün kızardığına eminim. Acaba konuştuklarımı duymuşmudur. Yani inşallah duymamış.

EDİZ

Nida'nın doktor ile konuştuğunu gördüm ve benim odama ilerlediğini. Hemen gözlerimi kapatıp uyuyormuş gibi yaptım. Ve ardından Nida odama girdi ve yanıbaşıma yattı. Nasıl da güzel kokuyordu bu kız. Ben onun kokusunu içime çekerken o konuşmaya başladı.

"Belki bugün beni dinleseydin bana o kadar kızmazdın. Eminim ki sende neden öyle dediğimi öğrendikten sonra bana hak vereceksin. Ben ikimizin iyiliği için yaptım. Yani ne bileyim babam dediğini gerçekten yapabilirdi. Eğer ben farklı bir okula gitsem seninle hiç görüşmeyecektik. Bundan korktum yani seni tamamen kaybetmekten korktum. Ama eğer ben seninle görüşmemeyi kabul edersem seni görebilecektim. Hem kim bilecekti ki bizi. Herkese konuşmuyoruz derdik. Ama senin sabrın olmadığı için beni hiç dinlemeden gitmeye karar verdin. Eve varıp seni aradığımda da telefonu bir sağlık görevlisi açtı"

Oovw herşeyi yanlış anlamıştım ve boş yere suçlamıştım onu. Ben tam gözlerimi açacakken Nida bir daha konuştu.

"Ediz biliyorum ki sen beni yakın bir arkadaşın olarak görüyorsun. Ama şunu söyleyim ki bende durumlar karışık"

Nida ne demişti. Ne yani o beni arkadaşı olarak görmüyor muydu. Yoksa onunda benim gibi daha samimi duyguları mı vardı. Hiçbirşey yokmuş ve uyanıyormuş gibi yaptım.
Nida' da hemen üzerimden kalktı.
Sırıtarak ona baktım.

"Böyle iyiydik aslında. Kalkmasaydın."

Yanakları kızarmıştı. Ve bu durum benim çok hoşuma gidiyordu. Nida'yı yanıma çağırdım ve elini tuttum.

"Nida.."

Konuşmaya başlayacakken odaya kapı çalınmadan biri girdi. Off olacak şeymiydi şimdi. Nida'nın babasının burada ne işi var. Üstelik ben tam da Nida'ya açılacakken....

Umarım beğenirsiniz. Sizin tavsiyelerinize ihtiyacım var. Yorum ve vote yapmayı unutmayın. Keyifli okumalar.😘😘😘😘❤