[iKON] Prince and I [BOBYUN]

07 : เจ้าชายใจดี

                แปดโมงครึ่งไม่ใช่เวลาที่นักเรียนควรเตร่อยู่นอกโรงเรียน เรื่องนั้นคิมดงฮยอกรู้ดีกว่าใคร มันผิดวิสัยของเขาสุดๆ หากเป็นปกติ ตอนนี้ เวลานี้ เด็กหนุ่มควรนั่งอยู่ที่โต๊ะกลางห้องสี่เหลี่ยมซึ่งบรรจุนักเรียนสี่สิบชีวิตไว้ภายใน ตั้งใจจดตามคำพูดของครูบนกระดาน หรือหมกตัวทำงานที่ห้องกรรมการนักเรียน ทว่าที่กำลังเป็นอยู่ มันไม่ใช่เลย ไม่ได้มีความใกล้เคียงสักนิด

ความผิดปกติทั้งหมดทั้งมวลเริ่มต้นขึ้นเมื่อเกือบชั่วโมงก่อนหน้า ในขณะที่อีกเพียงแยกเดียวจะถึงโรงเรียน สายตากลับเจอเข้ากับแผ่นหลังกว้างภายใต้ชุดนักเรียนไม่เรียบร้อยแสนคุ้นเคย เส้นผมสีบลอนด์สว่างแปลกไปจากทุกทีทำเอาต้องขมวดคิ้วรับ การโกรกผมสีผิดระเบียบจะไม่เป็นไรเลย (อย่างน้อยๆก็เป็นแค่โทษสถานเบา) หากอีกฝ่ายเลี้ยวซ้ายตามทาง แล้วเข้าประตูรั้วไปอย่างที่คนอื่นทำ ไม่ใช่ก้าวไปในทิศทางตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง

แม้ไม่เห็นหน้าก็ยังจำได้ดี แน่ล่ะ พวกเขาเล่นวิ่งไล่จับกันมาร่วมปี ตั้งแต่ดงฮยอกเริ่มรับตำแหน่งกรรมการนักเรียนนั่นแหละ

ไม่ได้อยากยุ่งเท่าไหร่นัก โดยเฉพาะนอกเขตสถานศึกษาซึ่งเขาไม่มีอำนาจในมือ ทว่าความอยากรู้อยากเห็นกลับเอาชนะทุกอย่าง

สุดท้าย จึงลงเอยที่การทำตัวเป็นสตอล์กเกอร์อย่างน่าอดสูพร้อมบอกตัวเองในใจว่าถือเป็นการเก็บข้อมูลเผื่อไว้ใช้ในภายภาคหน้า

อย่างน้อยๆคิดแบบนี้ก็ไม่ทำให้รู้สึกแย่เท่าไหร่นัก

ท่อนขาเพรียวก้าวยาวๆไปตามฟุตบาท เว้นช่วงประมาณหนึ่งเพื่อไม่ให้เป้าหมายจับได้ เส้นผมสีบลอนด์สว่างคล้ายจะเป็นเครื่องมือชี้เป้าชั้นดี คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันน้อยๆตอนเห็นอีกฝ่ายเลี้ยวเข้าไปในมินิมาร์ท ครั้นจะตามก็กลัวถูกจับได้เลยจบที่การยืนพิงกระจกร้านกาแฟที่อยู่ถัดไปหนึ่งช่วงตึก แสร้งทำทีกดโทรศัพท์มือถือทั้งที่ดวงตาจิ้งจอกเอาแต่เหลือบมองประตูร้านสะดวกซื้อไม่หยุด