เช้านี้อากาศไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ท้องฟ้ามืดครึ้ม กลิ่นดินชื้นๆลอยอวล จีวอนตื่นขึ้นมาพร้อมอาการปวดหลังที่ทำเอาต้องเบ้หน้า เด็กหนุ่มนั่งบิดตัวอยู่หลายนาที เสียงกระดูกลั่นดังให้ได้ยินจนชักจะกลัวว่าร่างกายจะเป็นอะไรไป
ถึงอย่างนั้น ถ้ามันทำให้ยุนฮยองหลับสบายเขายินดี
กระทั่งลุกขึ้นยืนแล้วเท้าเตะเข้าใส่หมอนใบหนึ่งกับผ้าห่มที่ถูกพับเรียบร้อยซึ่งจีวอนจำได้ดีว่ามันเคยอยู่บนเตียงนั่นแหละ ไม่กล้าเข้าข้างตัวเองนักหรอก ทว่าเด็กหนุ่มเริ่มสงสัยว่าที่พยายามมาทั้งหมดอาจไร้ความหมาย
เจ้าชายนิสัยไม่ดีคนนั้นจะยอมลงมานอนพื้นทั้งที่เขายกเตียงให้แล้วเขียวเหรอ แค่คิดก็รู้สึกถึงความเป็นไปไม่ได้นับร้อยนับพันข้อที่ผุดขึ้นมา
จีวอนอ้าปากหาวหวอด อุ้มเครื่องนอนขึ้นจากพื้น ตบไล่ฝุ่นนิดหน่อยแล้วเอามันกลับเข้าไปไว้ในห้อง
ถึงตรงนี้แล้วก็ชะงัก เขาเพิ่งคิดได้ว่ายังไม่เห็นยุนฮยองเลยตั้งแต่ตื่น คิ้วได้รูปมุ่นเข้าหากัน รู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่
จีวอนแค่ยังไม่อยากให้อีกฝ่ายกลับไปยังโลกที่เขาค้นพบว่ามันอันตรายและตัวเขาเองเข้าไม่ถึง
เด็กหนุ่มก้าวออกจากห้องนอน ดันแว่นที่ร่วงตกลงบนสันจมูกด้วยนิ้วกลาง กำลังจะอ้าปากเรียกหา ถ้าไม่ใช่เพราะเสียงสบถเบาๆที่ดังลอดมาจากในครัวขัดเอาไว้เสียก่อน
เขาชะงัก คิ้วเลิกขึ้นด้วยความแปลกใจตอนที่ชะโงกหน้าเข้าไป
ยุนฮยองยังสวมชุดนอนตัวเดิม บาดแผลบนใบหน้าดูน่ากลัวน้อยลงนิดหน่อย อาจจะเพราะเจ้าตัวได้พักผ่อนเต็มๆคืนหนึ่ง แต่ที่น่าสนใจกว่านั้นคือนิ้วมือที่กำลังถูกเป่าอย่างเอาเป็นเอาตาย และกระทะควันฉุยซึ่งวางทับผ้าชุบน้ำที่อยู่บนโต๊ะกินข้าวอีกที
KAMU SEDANG MEMBACA
[iKON] Prince and I [BOBYUN]
Fiksi Penggemarใครๆก็รู้เจ้าชายน่ะทั้งเจ้าชู้ทั้งใจแข็ง แล้วหนุ่มเนิร์ดที่ริจีบปรีนส์จะไม่โดนแกล้งจนน้ำตาตกหรอกเหรอ #ฟิคเจ้าชายของผม