ยุนฮยองไม่แน่ใจนักว่าเขาหลับสบายขนาดนี้ครั้งล่าสุดคือเมื่อไหร่ เขาไม่แน่ใจอีกเช่นกันว่าการร่วมเตียงกับใครสักคนโดยไม่มีเรื่องเพศเข้ามาเกี่ยวข้องครั้งสุดท้ายคือตอนไหน
เหมือนจะนานมากแล้ว
เด็กหนุ่มนอนตะแคง ความสนใจทั้งหมดหยุดอยู่ที่ใบหน้าผ่อนคลายยามหลับสนิทของเพื่อนร่วมชั้นที่เขาเคยคิดว่าชาตินี้ทั้งชาติคงไม่มีวันตกหลุมรัก
เขาไม่เคยคิดว่าเราจะญาติดีกันได้ด้วยซ้ำ
ยุนฮยองเกลียดเนิร์ดยิ่งกว่าอะไรในโลก แต่ก็นั่นแหละ ตอนนี้เขากำลังนอนอยู่ในอ้อมกอดอุ่นๆของผู้ชายที่เนิร์ดที่สุดที่เคยเข้ามาในชีวิต
ไม่ได้เลวร้ายอะไร ยุนฮยองค่อนข้างจะชอบด้วยซ้ำ
ลมหายใจสม่ำเสมอบอกให้รู้ว่าจีวอนกำลังหลับสนิท ยังเช้าเกินกว่าพระอาทิตย์จะขึ้น ไฟถนนสีส้มจากด้านนอกส่องลอดเข้ามา มันตกกระทบแก้มซึ่งขึ้นรอยช้ำจางๆอย่างที่เห็นแล้วปวดใจของอีกฝ่าย
จีวอนเป็นคนแปลก แสนซื่อ จริงใจ มั่นคง และอบอุ่น หลังจากสิบแปดปีลุ่มๆดอนๆที่ผ่านมา นอกจากพี่ชายแท้ๆแล้ว ยุนฮยองไม่คิดว่าคนแบบนี้จะหาจากที่ไหนได้อีก
เขาไม่คิดว่าจะมีใครที่ใช้ตัวเองเป็นโล่เพื่อปกป้องคนอื่นนอกจากในละคร จนกระทั่งได้พบด้วยตัวเอง
ยุนฮยองแตะลงบนแก้มช้ำๆ ไล้มือลูบแค่เบาๆ
เรื่องนี้เขาเป็นคนผิด
อันที่จริง ถ้าไม่รู้จักกันเสียแต่ทีแรก ชีวิตจีวอนอาจจะไม่วุ่นวายมากมายขนาดนี้ ถึงอย่างนั้น ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ยุนฮยองก็จะยังคงทำเหมือนเดิม
VOUS LISEZ
[iKON] Prince and I [BOBYUN]
Fanfictionใครๆก็รู้เจ้าชายน่ะทั้งเจ้าชู้ทั้งใจแข็ง แล้วหนุ่มเนิร์ดที่ริจีบปรีนส์จะไม่โดนแกล้งจนน้ำตาตกหรอกเหรอ #ฟิคเจ้าชายของผม