Nazime teyze vardı bizim mahallede,sağ çaprazdaki binada otururdu.Müstakil bi evdi,bizimki gibi aile apartmanı değildi. Bu Nazime teyzenin ne yüzünü ne sesini hatırlarım.Ama biz sokakta top oynarken ne zaman topumuz onun bahçesine kaçsa,kadına ilahi bir kudret gelir,o topun geldiğini hisseder,bıçakla topu keserdi.Sonra da orada bir daha top oynamamız için çeşitli lanetler yağdırırdı.O gün paramız varsa başka top alırdık,yoksa evlere dağılırdık.Başlarda annem sormaya başladı neden erken geldiğimi,ben de anlattım mevzuyu."Ben konuşurum onunla" demişti konu kapanmıştı.Ama benim içimde Nazime teyzeye bir nefret,bir öfke,efendime söyleyeyim bir düşmanlık birikti.Ertesi hafta yine bir küfür seansından sonra ben dayanamadım,diğer top bahçeye düşünce hemen koşup duvardan atlamaya çalıştım topu almak için.Bahçeye indiğim an, sahnenin kenarları siyah bi korku filmine girmişim gibi bir heyecan bastı beni.Büyük bir suç işliyormuşum gibi hissettim,sanki bahçeden topu almayacakmışım da,Nazime teyzeyi öldürüp gömecekmişim gibi.Bahçedeki her detayı hatırlıyorum; domates ekmişti,biberler vardı 3-5 tane yerde,merdivenin altında odunluğu vardı kapısı tahtadan ve arka bahçeye giden bi' yol vardı.Neyse topu aldım,bi tekme savurdum mahalleye doğru.Bizim çocuklar topa vuruş sesimi duydukları gibi ayağa dikildiklerini hissettim,kafamda o an canlandı ister istemez.Tam ben duvardan atlarken Nazime teyzenin kapısı açıldı.İçime nasıl bir stres ve korku saplandı anlatamam.Sanki kadın bana yetişecek,bacağımdan çekip akşam yemeğine hazırlamak üzere beni tuzlu suya yatıracakmış gibi..Bi terlik geçti kafamın yanından,tam duvardan aşağı indiğimde ikinci terlik geçti aynı taraftan.Tabii zafer kazandık ya,bağıra çağıra kaçıştık etrafa.Sonrasında da evlere dağıldık ve konu kapandı.Zaten çocukken bir gün yaşanan şey diğer güne kalmaz.O gün olay bittiyse bitmiştir, geriye dönmenin alemi yok.
(Anlattığım mekanların fotoğraflarını çekip buraya koymaya karar verdim,kafanızda daha iyi canlanır.)
