Evet başlığı okuduysan ne olduğunu anlamak için beyin hücrelerini çok yormana gerek yok,ölümden döndük ne var yani? Herkes her gün yaşıyor bunu artık sıradan bir şey oldu...Tabii ki öyle değil,bu olay herkesin başına gelmez. Ana karakterimiz (gerizekalı Burak Emre),büyük ihtimal bir pazar akşamı,"duşa gireyim yarın okul var" düşüncesiyle duşa girer.Güzelce temizlenir (detaya girmiyorum) ve çıkıp kurulanmayı düşünür.Düşünür düşünmesine de,sonra? Sonrası yok.Sonrasını hatırlamıyorum.Çünkü kapıyı kitleyip camı kapatan aptal Burak Emre Ayyıldız,karbonmonoksitten zehirlenir ve bayılır.Bayılmakla kalmaz,nefes almaya çalışırken dili de boğazına kaçar. Benim banyoda bu kadar uzun süre kalmamdan işkillenen aile bireyleri merak edip kapıyı tıklarlar.Benden ses çıkmayınca kapıyı kırarlar ve beni yerde "bornozumu giymiş halde" can çekişirken bulurlar. Nasıl organize oldukları konusunda hiçbir fikrim yok ama üst kat komşuyla ambulansı aynı anda arayabilen aile bireylerim telaş içerisindeyken,komşumuz (okuyorsa selamlar,tekrar teşekkür ederim hayatımı kurtardığın için Tahsin amca!) olay yerine teşrif edip zar zor dilimi boğazımdan çıkarmış.Çıkarırken de parmağının bir parçasını feda etmiş benim dişlerime.Detaylar çok da önemli değil,polisiye yazmıyorum sonuçta...Sonrasında hastaneye kaldırılmışım falan filan ben hiçbir şey bilmiyorum tabii o sırada.Gözlerimi ilk açtığımda hastane odasındaydım.Kolumda o lanet olası katater vardı ve hiç hoşuma gitmemişti.Çünkü çıkarırlarken sanki vücudumdaki damarları tek tek dışarı çıkarıyorlarmış gibi hissetmiştim...iğrenç.Her gün rutin bir şekilde hastane odamdan alınıp ambulansla başka bir hastaneye tedavi görmeye gidiyordum.Hiperbarik Oksijen Tedavisi.Elinizde internet var açın öğrenin beni uğraştırmayın.Aşağı yukarı 10 tane yaşlı amcayla g*t kadar odaya girdiğim yetmezmiş gibi,televizyonda "Bizimkiler" yayını vardı.Ve yapacak başka hiçbir şey olmadığı için izlemek zorunda kaldım.Her gün.Her Allah'ın 24 saati...
