GECE

BÖLÜM-1

Arkadaşlar bu benim ilk hikayem. İlk bölümler karakterleri tanıtmaya çalıştığım için biraz kısa ve sıkıcı olabilir. Ama ilerledikçe bölümler uzayacak ve olaylar gelişecek :) Umarım sıkılmazsınız. Keyifli okumalar :)

******************

-Kızım kalk hadi !
-Noldu baba , geldik mi ?
-Maalesef , sana kötü bi haberim var.
-Noldu baba , sen iyi misin ?
-İyiyim kızım da arabanın benzini bitti ve benzin istasyonu biraz ötede.
-Hay aksi ! Ciddi olamazsın baba. Ne yapacağız şimdi ?
-Ben bi çaresine bakacağım kızım. Sen de kalk birşeyler atıştır. Kaç saattir uyuyorsun.  Acıkmışsındır.
-Tamam baba , dedim ve kalktım. Yolculuk çok uzundu ve yola çıktığımızdan beri uyuyordum. Gerçekten acıkmıştım. Babamın işleri yüzünden taşınıyorduk. Tamam , İzmir'e taşınıyor olmamız güzel olabilirdi fakat ben Ankara'yı seviyordum. Orda güzel bir okulun ve arkadaşlarım vardı. Onlarla vedalaşmak benim için gerçekten çok zor olmuştu. Hepsini çok seviyordum. Ailemden biri gibiydiler.  En çok da evimizi özleyecektim. O ev bana annemi anımsatıyordu. Her yerinde annemin eşyaları vardı. Annem , beni doğururken vefat etmiş. Beni doğurması riskli olduğu halde benden vazgeçmemiş. Tam gece yarısı doğmuşum. Babam bu yüzden adımı "Gece" koymuş. Babam için çok zor bir gece olduğuna eminim. Herşeye rağmen beni bırakmadı ve bugünlere kadar getirdi. Çoğu zaman annemin eksikliğini hissetsem de bunu babama yansıtmadım. Babam , bu eksikliği hissetmemem için çok çabaladı. Hatta bana ped kullanmayı bile babam öğretmişti :) Bu anı aklıma gelince istemsizce gülümsedim. Düşüncelerimden sıyrıldım ve babama baktım. Telefonla konuşuyordu. Atıştırmalık birşeyler alıp babamın yanına gittim. Konuşması bitince bana döndü.
-İzmir'den bir arkadaşımı aradım. Oğlunu buraya yollayacak. Zaten az bir yolumuz kaldı. Oğlu bizi benzin istasyonuna kadar götürür. Sonra da devam ederiz.
-Tamam babacım.
-Sen de arabaya geç istersen. Bu pijamalarla üşüyebilirsin.
Babam gülmeye başlamıştı. Üstünde ayıcıklı pijamalarıyla 17 yaşındaki bir kızı yol kenarında oturuyor şekilde gören herkes gülerdi galiba. Yolculuğa çıktığımızdan beri düzeltmediğim topuzumu da es geçmeyelim simdi. Onun da hakkı var yani , ayıp. Babamın gülmesine karşılık ben de güldüm ve arabaya geçtim. Kulaklığımı çıkardım ve müzik dinlemeye başladım. Ben müzik dinlerken babamın bahsettiği çocuk gelmişti. Çocuğun beni görmesiyle ağzı bi karış açık kalmıştı. Bastan aşağıya beni süzdükten sonra bana göz kırptı. Bu da neydi şimdi. Tamam haklı olabilirdi fakat bu da fazlaydı yani. Rahatsız olmuştum. Babamın yanına doğru ilerledim. Biraz tuhaf biriydi. Isınamamıştım nedense.
Neyse ki yolculuk kısa sürmüştü. Benzin istasyonuna gelmiştik. Babam çocuğa dönüp :
- Teşekkürler Vusat. Sana da zahmet verdik , dedi.
- Önemli değil Yavuz Amca , her zaman.
Babam benzin aldıktan sonra arabaya bindi ve yola devam ettik. Ben de eve gidene kadar kendimi uykuya bıraktım.
Babamın beni dürtmesiyle uyandım. Yeni evimizin önünde duruyorduk. Bu ev gerçekten çok güzeldi. İki katlıydı ve büyük bir bahçesi vardı. Buraya gelmeden önce her şeyi ayarlamıştık.  Birden "Keşke annem de burada olsaydı" diye düşündüm. Sanırım sesli düşünmüştüm. Babam yanıma gelip :
- Emin ol ben de onun burada olmasını çok isterdim , dedi ve sarıldı. Ben de sarıldım ve kulağına :
- Herşey güzel olacak baba dedim. İkimizin de gözlerinin dolduğuna eminim. Ne zaman konu annemden açılsa böyle oluyordu. Gelen sesle birbirimizden ayrıldık.
- Yavuz Amca
Bilin bakalım bu kimdi. Çok zor olmasa gerek.  Bu çocuğun burada ne işi vardı ? Şaka falan  mıydı bu ?