GECE

BÖLÜM-3

-İyi misin ?
Sesin geldiği yere doğru baktım. Bu Mert'ti. Kopkoyu gözleriyle bana bakıyordu. Gözleri , çok güzeldi. Anlatamayacağım kadar güzel. G9zlerinde bi duygu yakalamak istemiştim fakat o kadar siyah bakıyordu ki bisey anlamam imkansızdı. Ama yine de güzel bakıyordu. Ben onun gözlerine dalmıştım ki Melodi'nin sesiyle kendime geldim.
-İyi misin Gece ?
-Be, ben iyiyim. Sadece biraz Ayağım acıyor.
Ayağa kalktım. Mert yerine oturmuş telefonuyla ilgileniyordu. Gruptaki kızlardan biri:
-Küçük kız , annene söyle de sana yürüyebileceğin bir ayakkabı alsın , dedi.
Duygu karmaşası içine girmiştim. Sinirliydim fakat annemin eksikliği yine oturmuştu kalbimin üzerine. Yine olmuştu işte. Ne kadar engellemeye calışsam da yine yaşamıstım bu duyguyu. İstemsiz bi şekilde gözlerim doldu. Tüm hıçkırıklarım boğazımda düğümlendi. Akan göz yaşımı hissedebiliyordum. Melodi kolundan tuttu ve beni oradan uzaklaştırmaya başladı. Arkamızdan hâlâ gülme sesleri geliyordu.
-Kesin sesimizi !
Bu uyarıyla herkes susmuştu. Sanırım bu Mert'in sesiydi. Belki benim için yapmamıştı ama bu yaptığı nedensizce hoşuma gitmişti.
****
Melodi ile eve gelmiştik. Ayağıma biraz pansuman yaptıktan sonra Melodi eve gitti. Ben de canım sikildiği için telefonu elime aldım. Vusat mesaj atmıştı.
"Gece. Dünkü davranışlarım için üzgünüm. Bence yeniden tanışabiliriz. Bence birbirimizi seveceğiz :) "
Evet , bu çocuğu hiç gözüm tutmamıştı. Belki de önyargıyla yaklaşıyordum. İyi birisi olabilirdi. Belki de arkadaş olabilirdik.
Daha ilk defa gördüğü kıza böyle davranan birinden bahsediyoruz Gece. Bu düşüncelerine sen bile inanmıyorsun.
İç sesine hak verdim. Ama yine de önyargılı olmak istemiyordum. Aklım karışmıştı fakat Vusat'a da hiç güvenesim gelmiyordu. Mesajlarına cevap vermedim ve mutfağa indim. İçecek birşey aldıktan sonra çevredeki okulları araştırmaya başladım. Melodi ile aynı okulda olmak istiyordum. Sonuçta buradaki tek tanıdığım oydu. Bugün babamla okul işini halledecektik. Ben araştırmaya devam ederken kapı çaldı ve içeriye Emel Abla girdi.
-Gece , bir kız geldi seni görmek istiyor.
-Hemen geliyorum , dedim ve aşağıya indim. Gelen Melodi'ydi.
-Melodi , gelsene.
-Tamam dedi ve birlikte odama çıktık.
-Dünden sonra nasıl olduğunu merak ettim.
Birden yaşananlar aklıma gelince yutkundum.
-İyiyim. Geldiğin için teşekkürler
-Önemli değil. Ben artık gitsem iyi olur. Annemle biraz işimiz vardı. Onları yapmamız lazım. Canın sıkılırsa gel. Bütün gün evdeyim.
-Gelmeye çalışırım.
Melodi ile aşağıya indik. Ben onu geçirdikten sonra tekrar odama çıktım. Film izlemeye başladım. O sırada telefonun çaldı. Arayan babamdı.
-Alo baba.
-Kızım , benim buradaki işlerim uzadı. Gece eve geç geleceğim büyük ihtimalle. Emel ablan gitti mi ?
-Az önce çıktı.
-Anladım kızım. Dikkatli ol tamam mı ? Sana güveniyorum. Birşey olursa mutlaka bana haber ver.
-Tamam baba , merak etme. Kendine iyi bak
-Sen de iyi bak , dedi ve telefonu kapattı. Ben de film izlemeye devam ettim.
****
Film bitmişti ve benim canım gerçekten çok sıkılıyordu. Yapacak birşey de bulamıyordum. Elime bir örtü aldım ve balkona çıktım. Ankara da olsam su an soğuktan titriyor olurdum fakat burada hava güzeldi. Etrafa bakmaya başladım. Tenha sayılırdı. Parkta biraz oturmaya karar verdim. Hava kararmıştı fakat eve yakın olduğu için sorun görmüyordum. Hazırlandım ve dışarı çıktım. Yavaş adımlarla parka doğru yürüdüm. Birkaç çocuk oyun oynuyordu.
-Anıl , oğlum gel hadi artık
-Of anne tamam geliyorum !
İçten içe çocuğa kızmıştım. Annesi ona kötü bisey dememişti ki. Nerden terslemişti ? Bi an o çocuğun bi anneyi hak etmediğini düşündüm. Eğer annem yaşasaydı ben ona asla boyle davranmazdım. Yanlış düşündüğümü farkettim. Her ne olursa olsun herkes bir anneyi hakederdi. Peki ben ? Ben neden haketmemiştim ? Uzun zamandır tuttuğum yaşların akmasına izin verdim. Git gide hıçkırıklarım büyüyordu. Kendime engel olamıyordum. Annemi hiç görmemiş ona hiç sarılmamıştım ama onu öylesine özlüyordum ki !
- Ağlama
Gelen sesle doğruldum. Yavaşca gözlerimi sildikten sonra karşımdaki kişiye baktım. Bu Mert'ti. Hıçkırıklarım yüzünden cevap veremiyordum. Başımı öne eğdim ve ağlamaya devam ettim.
-Sikeyim, ağlama !
Bana doğru eğildi ve başımı yavaşca yukarı kaldırdı. Gözlerine baktım. Sadece siyahlık vardı. Hicbir duygu göremiyordum. Nasıl davranacağımı bilemiyordum. Hâlâ cevap veremiyordum. Ama birşey söylemem gerekiyordu.
-Be-ben..
-Eve git , üşüyeceksin , dedi ve ve beni olduğum yerden yavaşça kaldırdı. Gözyaşlarımı sildim ve gözlerine baktım. Birşey istiyormuş gibi değil de emir verirmiş gibi bakıyordu. Yavaş adımlarla eve doğru ilerledim. Arkama döndüm. Sigarasını yakmış gitmemi bekliyordu.
"Teşekkür ederim"