5 YAPRAKLI YONCA

Bölüm 1

🍂🍁
İlk felaketim annemin beni dünyaya getirirken ölmesi olmuştu. Hiç tanımamış , kokusunu bile hissedememiştim. Yaşadığımız yer ve Kötü hava koşulları, o zamanın şartlarında annemin hastaneye gitmesini engellemiş ve evde doğum yapmak zorunda kalmıştı. Beklenenin aksine 6 gün önce dünyaya gelme isteğim , bütün planları alt üst etmişti. Köyümüzün ebesi ne yazık ki sadece beni kurtarabilmişti ve annem fazla kan kaybından beni kucağına almaya bile ömrü yetmemişti.
Annemin zorlu bir doğum yapacağı aslında , hamileliğinin ilk aylarında belliydi, çok daha önce hastaneye gidip yatması gerekirken.
Babamın " birşey olmaz " diye başladığı cümleleri ve umursamaz tavırları annemi birazda ihmal yüzünden çok gencecik yaşta aramızdan almıştı.

babam hayatında bir kadın olmadan 40 gün dayanabilmişti. Annemin hatıralarını yok saymış ,babaannemin tüm ikna etme çabalarına rağmen ne yazık ki 41. Gün Fikriye ile evlenmişti.

Babaannem ve dedem ,annemin ölümünden sonra beni babama bırakmamışlardı. Zaten babamın ve yeni karısınında bana bakma gibi bir hevesleri ve niyetleri yoktu

Evlendikten sonra her ne kadar beni görmeye gelsede, evlerimiz ayrıydı ve 7 yaşına kadar baba sevgisinden çok uzakta yaşamıştım.
Aslında bu Sevgi'nin eksikliğini pekte aramıyordum. Dedem ve babaannemin bana yaşattıkları sevgi dolu hayat , Mutlu geçen çocukluğumu daha da sağlamlaştırıyordu.
Arada sırada babamın her nasılsa ısrar etmesi ile onlarda gidip kalsamda, gerçekte Evim hissettiğim tek yer babaannem ve dedemin yanıydı.
Fakat bu Mutlu günlerim 7 yaşına kadar sürmüştü , bir sabah dedemin aniden geçirdiği kalp krizi sonucu babaannemin ve benim hayatımız tamamen değişmişti. Dedemin vefatı ile babaannem büyük bir çöküntü sürecinin içine girmişti. Kafasını yastıktan kaldırmıyor, gözü hiç bir şeyi görmüyordu. Sürekli ağlıyor, durumu her geçen gün daha da kötüye gidiyordu. Ve babam her ne kadar iyi bir babalık yapmamış olsada , sonunda iyi bir evlat olmayı başarmıştı. Babaannemin bu hali Onuda derinden etkilemişti. Ve dedemin ölürken bizi ona emanet etmesi, biraz da olsa aklını başına getirmişti. Fikriye ve babam , yanımıza taşındıklarında dedemin ölümü üzerinden 2 ay geçmişti.
Fikriye ye hiç bir zaman ısınamamıştım aslında, Sevgi'yle hiç bir zaman bakmamıştı gözlerime, benimle konuşurken aramıza ördüğü o koca duvarlar dikenli tellerle kaplıydı. Bakışları, ağzından çıkan her Sözcük donuk ve duygusuzdu
Bunlara zaten alışıktım, onun o duygusuzluğuna
Sessizlik yemini etmiş gibiydim bende , mecbur kalmadıkça ikimizde konuşmuyorduk

Babaannem 1 senenin sonunda artık daha iyi görünsede ,hiç bir zaman eskisi gibi olamayacağı çok belliydi. Artık Gözlerine yerleşen koca bir mutsuzluk ve hüzün vardı.

Onu daha da mutsuz etmemek için hep gizli yaşamıştım dedeme olan özlemimi, sessizce ağlamış ,kimseye göstermemiştim gözyaşlarımı.

Babam yeni bir iş bulmuş ve artık sürekli şehir dışına çıkıyordu. Ayda sadece 1 hafta görebiliyorduk ve bu durum fikriyeyi daha da çekilmez biri yapmaya başlamıştı. Üslubu daha sertleşiyor , kurduğu her cümlesine iğneleyici , aşağalayıcı kelimeler ekliyordu.
Babaannemim sessiz ve sakin yapısını bildiği içinde bu durumu oldukça kullanıyordu. Ondördüncü Yaşlarıma geldiğinde, babam bir iş dönüşü , çok uzun saatler babaannemle odasında çok ciddi birşeyler konuştu. Konuşmaları bittiğinde babaannemin kızaran gözlerinden ağladığını hemen anlamıştım. Neler olduğunu bilmiyordum ve bu durum beni çok sinirlendirmişti
Babamın , babaannemi ağlatacak kadar üzmesini kaldıramamıştım.
Babama hesap sormak istemiştim. Saygısızlık yapmak istediğim en son şeydi. Ne olursa olsun babamdı sonuçta.
Odasına geçtiğinde hızlıca peşinden gittim bende
- baba neden babaannemi ağlatıyorsun, neden onu üzüyorsun diye çocuk Halimle birşeyler öğrenmek istiyordum babamdan
- Sen o küçücük aklınla bana hesap mı soruyorsun. Babamın tepkisi zannettiğimden çok sert olmuştu. Bir anda öylece donakaldığımı hatırlıyorum. Boğazıma birşeyler düğümlenmişti. Babam ile aramızdaki sevgisizliğin yanına ilk defa böyle tepkiside eklenmişti.
Tam o sırada içeriye Fikriye girdi, beni bu halde görmesini istemiyordum ama tamda olayın ortasındaydı artık.