5 YAPRAKLI YONCA

Bölüm 2

Elimde 5 yapraklı yonca , hızlıca tuttuğum günlüğü arıyordum. Bugün yazacaklarım vardı ve sayfanın arasında olması gereken 5 yapraklı bir yoncam. Vakit oldukça erkendi ama babaannem çoktan uyumuştu. Gün içerisinde o kadar fazla uyuyordu ki, uyanık olduğu Zaman'larda onunla konuşup , dertleşmek en büyük mutluluğumdu. Eskiye göre artık çok daha iyi di , uyumalarını ne yaptıysam engeleyememiştim, hiç bir doktor desteğinide kabul etmemişti. Çok sıklıkla olmasada, güzel geçirdiğimiz vakitlerde yüzünde oluşan o gülümseme , işte kendimi o zamanlar , bir savaşın galibi gibi hissetsemde, gözlerindeki o hüznü asla silemeyeceğimi biliyordum.

Uyanmaması için parmak uçlarımda yürüsemde, gıcırdayan ahşap zemin çoktan uyanmasına sebep olmuştu

-Toprak neredeydin kızım
Onu uyandırmış olmanın üzüntüsüyle , beni affet der gibi bakıyordum babaanneme

-kusura bakma babaanne , uyandırdım seni
-iyi yaptın kızım,namaz vakti geçiyordu. Sen nerden geliyorsun. Fikriye yok mu
Fikriye adını duyunca , gözlerimi devirmeye engel olamamıştım.

-yine komşulardan birindedir. Sabahtan beri görünmüyor ortalarda. Ama sana bir süprizim var babaanne

Sürpriz kelimesi babaannemin gözlerinin Kocaman irileşmesine sebep olmuştu.
-sürpriz mi
Defterin arasındaki 5 yapraklı yoncayı büyük bir özenle elime alıp, yavaşça ona doğru uzattım
-işte karşınızda 5 yapraklı bir yonca
Babaannem hızlıca incelemeye başladı. Şaşkınlığı her halinden belliydi
-gençken o kadar çok arardım ki, 4 yapraklısını zor bulurdum. Sen Nasıl buldun
-inan öylece önümde belirdi ve göreceksin babaannem , çok az kaldı hissediyorum , ikimizin hayatında çok güzel değişiklikler olacak.
Babaannem beni dinlerken ne kadar umutlandığını fark edebiliyordum. Ama bir tarafıda söylediklerimin imkansız olduğunu düşünür gibiydi.
Onun bu tarafını fark ettiğim an
-yoksa inanmıyor musun bana babaanne deyip hızlıca yanına uzandım ve birlikte yoncaya bakmaya başladık.
-beni ayakta ,senin bana verdiğin o umut tutuyor kızım. Sen benim yaşama sebebimsin tek torunumsun ,evladımsın, Canımın canısın
Babaannemin gözlerinden akan yaşı fark ettiğimde , hep içimde tuttuğum asla akmasına izin vermediğim gözyaşlarımı bir kez daha dizginlemiştim. Sonra devam etti babaannem
-inanmaz olur muyum , sana inanmaktan hiç vazgeçmedim kızım benim

Bu an benim için en özel anlarımdan biriydi. Babaannemin içindeki bir kısım umutsuzluğa rağmen bana inandığını bilmek , daha güçlü olmamı sağlıyordu. Ayaklarım daha sağlam basıyordu yere, daha da güveniyordum kendime. O anda önüme ne engel gelirse gelsin aşabilirim gibi hissediyordum. Yorgun ama yenilmez bir savaşçı gibi hissediyordum kendimi

-toprak

Ve fikriye'nin sesi artık tüm evde yankılanıyordu. Adımı o kadar fazla bağırarak söylüyordu ki,Yoncamı hızlıca defterin arasına koyup çoktan kapıya yönelmiştim. Tabi öncesinde Kocaman bir öpücük kondurmuştum al yanaklı babaanneme
Merdivenlerden inerken, Fikriye de söylenmeye devam ediyordu.
- toprak hanım sonunda gelebildiniz eve
Şaka gibiydi. Saatlerdir evde olmayan kendisiydi ve şimdi benden hesap soruyordu. Gittiği evlerde camdan beni kolladığına emindim
- Sende anca gelebildin

Fikriyeye asla lafımı esirgememiştim, saygısızlık yapmaktan ne kadar kaçınsamda bir Zaman sonra zorlanan sınırlarım yüzünden, buna engel olamıyordum. Çoğu geçimsizliğine ve kötü tavırlarına babaannem için katlanıyordum.
Sözlerim karşısında bir anlığına donup kalsada vereceği cevabı çok geciktirmemişti.
- Tabi toprak hanım siz anca yiyip, yatın babandan kalan paraları ye birde üzerine bana saygısızlık yap. Ne güzel hayat öyle değil mi
Şaşkınlıkla dinlemiştim söylediklerini. Babamdan kalan emekli parasının bir kuruşunu bile kendim için harcamıyordum. Zaten mutfak masrafları hariç eve tek kuruş para vermiyordu. Bütün gün dışarlarda dolaşıp tek yaptığı şey evde olduğu Zaman'larda babaanneme ve bana sataşmaktı. Ve gerçekliği olmayan olaylar üzerinden huzursuzluk çıkarmayı adet haline getirmiş bundan büyük zevk alıyordu.
Şaşkınlıkla yüzümde oluşan gülümsemeye engel olamamıştım.
-şaka gibisin biliyorsun dimi
Ve kibirli gülümsemesi tüm evde yankılanırken, çoktan arkasını dönüp yürümeye başlamıştı . Fakat halen konuşmaya devam ediyordu.