Jeto Per Mua(unedited)

10

E bukura ishte se ndihej krenare me veten. Se nga i buronte se dinte as vete. Skishte faj ajo por fluturat qe i luanin ne stomak. Ai tani duhet te ishte duke xhiruar ate reklamen. Vajzat atje duhet te ishin te bukura, madje me te bukura se ajo. Mendimi e merziti pak, nuk i vinte mire qe ishte tere diten mes modelesh.
Po sikur ai te tallej? Ajo kish marre zjarr me nje "dua te te njoh" e nese do i thoshte per me shume gati ishte.
Vertet, nese do i kerkonte te lidheshin cdo bente valle?

Shkundi lehte koken si te donte te largonte mendimet qe i vertiteshin. Sdo ta shihte per te pakten dy jave, i vinte keq per kete. Por te pakten do shijonte pushimet e shumepritura.
Kishte bere nje axhende te organizuar se si donte ti shpenzonte ato.
Do dilte me Rean per shopping, kinema dhe ndonje kafe, do te takonte kusherirat e saj nga Italia do te ndihmonte te emen ne shtepi me ndonje gje. Te gatuante nuk dinte. Jo se nuk e kishte marre mundimin, thjesht si jepej per dore. Edhe vezen here e bente me kripe e here pa kripe.
Aq shume e qortonte e ema saqe kishte hequr dore nga te gatuarit.
Do te donte te kishte pasur nje moter ose nje vella me te vogel per te cilin prinderit e saj te ishin krenare. Asaj i thoshin gjithemone, "me kete mendje qe ke ti sdi si do te besh hall", aq sa dhe ai kishte filluar ta besonte.
Ishte pak kokeforte, por jo aq sa e benin.
Degjoi te trokituren ne dere, la menjeane kufjet dhe u ngrit me pertese.
-Megi, neser do shkojme nga nena ne Elbasan se kam marre nja dy dite leje,- i tha e ema entuziaste.

-Po ti the qe do te ikim nga janari,- shftyu ajo.
  Une kisha dhe plane,-u ankua pastaj.

-Na paske dhe plane, hajde fut nja dy gjera ne cante. Kalojne shpejt dy dite.

Se mos kishte zgjidhje tjeter. Te fliste me te ishte e kote. Mori canten e shkolles, e boshatisi, futi nja dy tre gjera e doli te priste ne sallon.

"Si thua te djelen per nga parku?"
Ishte mesazhi qe ndricoi ekranin e celularit. Mesazh ky ne facebook.
Pra Dejvi ia kishte pranuar ftesen.

Qeshi me vete sepse kishte menduar qe atij sdo ti binte nder mend per te keto dy jave. Ne fakt ai i kishte shkruar. Po, si thoshte dot, por u mundua tja sqaronte mire arsyen.

Dhe ai i ktheu nje "Nuk ka problem".
Mori fryme thelle para se te dilte ne deren kryesore. U ul ne shkallet e jashe duke pritur te emen te merrte makinen.

Gjate rruges, asnjera nuk po merrte mundimin te hapte ndonje bisede. Megi ishte mbeshtetur ne sedilje duke degjuar muzike.
-Te ka hyre ndonje ne zemer ty cupe?-pyeti krejt papritur Drita.
Ajo hoqi kufjet dhe e pa e cuditshme.
-Nga te vijne keto ide moj mami?
-Po te kam pare me te qeshur, pak te hutuar, lexon me pak, mbase me duket mua.
-Jo o mami jo, -perforcoi ajo.
-Ti e di, mami per mire e ka, qe mos te humbasesh mendjen me budallmeqe.  Djemte le te presin. Te kam shume te bukur, shume te mire per te me dale rrugesh tani.

-Ahu ti nje pune ke o ma,- u ankua Megi. Tashme ishte mesuar me keshillat e tepruara te mamase se saj. I ishte bere polic. Mos bej kete, mos bej ate. Mos dil me kete, jo sben per ty. Ishte femi i vetem, me te drejte kujdesej aq  shume, por jo deri sa ti kontrrollonte dhe shoqerine.
E vetmja ngjarje e bukur ishin ato floket e debores qe shtruan nje mbulese te bardhe ne oborret e shtepive.