Affliction (Daragon)

Chapter 3

Chapter 3

Caught

We went back to cafeteria again and saw the other members. Agad na lumapit na patakbo sa akin si Seungri at nakita ko sa mga mata nya ang pag-aalala.

"Sandy! Are you alright?" He asked.

Tumawa ako.

"Yes, of course. Ano ka ba! Natapunan lang naman ako. Hindi naman ako nasaksak o nasagasaan." Natatawang sinabi ko.

"Don't say things like that." G-dragon commented with a knot on his forehead.

I shrugged it off. Hindi ko pinansin ang sinabi nya.

May lumapit sa aking babae. Agad ko siyang namukhaan.

"Sandara? Sorry kanina. Hindi ko talaga sinasadya." Natataranta niyang sinabi.

"Okay lang naman. Ano ka ba! I'm safe and sound." Kulang na lang talaga tumawa na ako dito ng malakas. Natapunan lang naman ako. I mean, look, hindi naman ako nasaktan. But, hey, I appreacite their concerns.

"I'm Chae-rin Lee, by the way." She smiled and reached her hands at me.

"Sandara Park." I smiled back and accepted her hand.

"Ang seryoso naman natin!" I chuckled. "How long have you been here?"

"Just today. I'm here for an audition."

"That's amazing! I am, too." I jumped in glee!

Hindi natuloy ang plano naming kumain ng snacks dahil lunch time na. Kumain kami sabay-sabay nila Chaera, Bigbang members at kasama na din si Sohee. Medyo maingay sa table namin dahil sa mga jokes ni Seungri. Minsan ako lang ang tumatawa. I find his jokes witty kahit parang hindi sa Bigbang members at kay Chaera.

Pagkatapos ng tanghalian ay pinatawag na ako ng President at sinabihan na next week na ako pwedeng mag audition kasama na si Chaera. Sa loob ng isang araw ay pabalik-balik ako sa YG building para mag practice. Nakikikita ko palagi ang Bigbang at Wonder Girls na nag papractice din para sa collab nila. Kasama ko naman mag practice si Chaera at ang mga bago pa naming nakilala na ang napakagandang si Bom at ang napakabatang si Minzy. Masaya silang kasama. Sa sobrang saya ay nakakalimutan ko na sa audition na ito nakasalalay ang kinabukasan ng aking pamilya.

I admit, nahihirapan ako sa pagpapractice. Matagal na din naman kasi yong huli kong training sa pagsayaw kasabay ng pagkanta. Mas nahasa ako sa pag-aacting at pagkanta dahil iyon naman ang trabaho sa Pilipinas. Kahit nahihirapan ako, binibigay ko pa din ang best ko. Fortunately, my new friends are here to help and cheer me up. Thanks to them.

Kakauwi ko pa lang pero hinanap ko agad ang ipad ko para icheck kung online ba si Seph. Nalungkot ako nang nakita kong hindi. Maaga pa naman. Nine pa lang naman ng gabi dito sa Korea kaya ibig sabihin Eight pa lang doon sa Pilipinas.