Beter dan Woorden - Niall en 1D Fanfic

All is Good

Het is inmiddels al een week verder. We zijn weer terug in ons huis in Engeland. Tussen mij en Niall is nog steeds geen word gezegd en steeds als ik hem zie, in de keuken of als we elkaar voorbij in de hallen lopen heb ik de lef niet om hem aan te kijken en heb ik enorme moeite mijn tranen in te houden. Ik durf niks tegen hem te zeggen maar toch wil ik hem uitleggen dat het niet mijn schuld is.

Steeds als ik buiten kom, om boodschappen te doen, of gewoon even wil wandelen moet ik bijna direct weer naar binnen of omringd worden door super gespierde body guards. Dit omdat de paparazzi mij maar niet metrust laat en nog steeds vragen beantwoord wilt hebben over mij en Richie. Ik word er spuug zat van en ook omdat ik nooit echt rust of alleen ben geweest sinds de dag na dat Niall het uit gevonden had. Als ik even in mijn kamer ben komt er wel iemand binnen om aan mij te vragen of het gaat. Ik heb nu eindelijk eens een keer rust, alleen tijd in de studio. De rest zijn allemaal bij een video conference. Paul vond het maar beter dat ik niet ging, en het zelfde gelde voor Niall die ook hier ergens rond hangt. Waar weet ik niet, ik heb hem de hele tijd al niet gezien.

Ik zet mijn iPod aan en loop de soundproof kamer in naar de microfoon waar wij onze liedjes recorden. Als het al te bekende deuntje van N'Sync op komt begin ik mee te zingen.

“When the visions around you,

Bring tears to your eyes

And all that surround you,

Are secrets and lies

I'll be your strength,

I'll give you hope,

Keeping your faith when it's gone

The one you should call,

Was standing here all along..

And I will take

You in my arms

And hold you right where you belong

Till the day my life is through

This I promise you

This I promise you...”

De tranen springen weer in mijn ogen. Ik had eerlijk gezegd gedacht dat ik al uitgehuild was maar toch stromen ze weer over mijn wangen heen. Mijn hart breekt als ik terug denk aan de herinnering die hier mee aan vast zit, aan dit lied.

“Niall...” giechel ik als hij mij mee naar boven gesleept word de zolder op.“Wat is er?”

Niall lacht naar mij toe en als wij boven aan komen gebaard hij met zijn arm naar het midden van de kamer. Het is tien uur s'avonds en pikken donker. Niall heeft alles op zij geschoven en een grote rode kleed op de nu lege vloer heen gelegd. Op het kleed staan allemaal toostjes met diverse soorten kazen met daarnaast champagne en twee champagne glazen. Rondom het kleed staan allemaal kaarsen met ook zijn gitaar aan een kant.

“Wow. Je hebt echt je best gedaan.” plaag ik hem. Hij geeft mij een scheve lach en ik pak zijn hoofd in beide handen en geef hem een kus. “Super lief en kei schattig. Jij bent stiekem best een romantiek. Maar waarom de champagne?”

“Weet je niet wat vandaag is?”

“Uhm... nee? Wij zijn een week officieel samen dat weet ik wel.”

“En dat vieren wij vandaag dus.”

“Awh Niall. Ik wist niet dat jij dat ook wilde vieren.”

“Waarom zou ik dat niet willen? Maar kom, neem plaats.”

Ik lach naar hem en ga op het kleed zitten. Hij maakt de champagne fles open en wij toosten op onze eerste week samen. Ook laat hij mij alle verschillende kazen proberen maar toch, uiteindelijk, hoe lief de bedoeling ook was, blijf ik bij mijn bekende brie.