Ζωή Με Βρυκόλακες

Κεφαλαιο 12-Ψεμα

Η ώρα έφτασε 4:00 το μεσημέρι,και περίμενα υπομονετικα την Βαιολετ.Έπρεπε να της εξηγησω τι συμβαίνει,πριν γίνει κάτι κακό.Πήγα κοντά στο τεράστιο καθρέπτη που βρίσκεται κολλημένος στον τοίχο,απέναντι από το κρεβάτι μου και στάθηκα μπροστα του κοιτάζοντας το είδωλό μου.

"Βαιολετ...Έχω να σου πω κάτι.Ο Στεφαν είναι βρυκόλακας,και θα γίνω και εγώ επίσης. "

"Όχι,όχι Όχι,ούτε καν!!"Σκεφτηκα.

"Βαιολετ,πρέπει να σου πω κάτι.Το ξέρω,θα σου φανεί τρελό αλλά θα γίνω βρυκόλακας!"

"Όχι,ούτε αυτό!"Μου είπε μια φωνή στο μυαλό μου.

"Πρεπει να σου πω κάτι πολύ σημαντικό.Αλλά σε παρακαλώ υποσχεσου πως δεν θα το πεις σε κανέναν.Θα γίνω βρυκόλακας. "

"Ούτε καν!" Σκέφτηκα.

Καθόμουν στον καθρέπτη και έκανα πρόβες σαν κάτι άντρες που προσπαθούν να βρουν τα κατάλληλα λόγια για να κάνουν ερωτική εξομολόγηση στις γυναίκες που αγαπούν.Είμαι τόσο έλεος!Τα λόγια δεν είναι το μόνο πρόβλημα αλλα και η αντίδραση της.Ποιος ξέρει τι θα κάνει μετά από αυτο!Ξέρω πως υπάρχει περίπτωση να μην μου ξαναμιλήσει,να με φοβάται η ακόμα και να το μαρτυρήσει,αλλά πρέπει να μάθει την αλήθεια.Όσο και αν πιστεύει πως υπάρχουν τέτοια όντα,σίγουρα θα τρομοκρατιθει.

Καθώς έκανα πρόβες στον καθρέπτη χτύπησε το κουδούνι,και δεν είχα βρει ακόμα τι να της πω.
"Ανοιχτά είναι!!" Φώναξα και άνοιξε την πόρτα του δωματειου μου.

Η Βαιολετ μπήκε μέσα στο δωμάτιο με αργά βήματα και έκλεισε την πόρτα.Άφησε την ροζ τσάντα της πάνω στο γραφείο και το άσπρο,γεμάτο γούνα,παλτό της στην καρέκλα.Με αγκάλιασε,και κάθησε στην καρέκλα του γραφείου.

"Λοιπόν τι ήθελες να μου πεις;Και για ποιόν λόγο δεν ηθελες να έρθει η Κατρινα;"ρώτησε γεμάτη απορία.Δεν ήξερα τι να της πω.
"Κοίτα..Έχω να σου οω κάτι σημαντικό."Μόλις είχα αρχίσει τον λόγο μου.
"Εμ ωραία..Για πες."
"Την Κυριακή είναι τα γενέθλια της Κατρινας και δεν της έχω παρει ουτρ δώρο,ούτε έχω προετοιμαστει για το πάρτι !"Ειπα και προσποιηθηκα πως ήμουν πολύ ανήσυχη. Για την αλήθεια,έπρεπε να ήμουν διότι δεν είχα κάνει καμία προετοιμασία για το πάρτυ γενεθλιων της κολλητής μου, αλλά έχω και αλλα πράγματα πολύ πιο τρελά και ανησυχητικά για να κάνω!

"ΚΛΑΊΩ!ΟΜΓ!Έκανες έτσι μόνο και μόνο για να μου πεις αυτο;;;;;Και εγώ πίστεψα πως έγινε κάτι πολύ τρομερό "Είπε καθώς το πρόσωπο της πήρε πάλι αυτή τη χαρούμενη και μη-ανησυχητική διάθεση.

"Ξέρεις είναι τρομερό!!Είναι Παρασκευή και το πάρτυ είναι την Κυριακή!"Φώναξα.
"Ωραία,τότε θα πάμε αύριο να ψωνίσουμε στο εμπορικό."Είπε και σηκώθηκε από την καρέκλα.
"Εντάξει."ψελισσα
"Λοιπόν,εγώ πρέπει να φυγω"είπε και ήρθε να με αγκαλιάσει.Πήρε την τσάντα της και το πανάκριβο παλτό και πήγε σην πορτα.Με χαιρέτησε,και έφυγε.
-----------------------------------------------

Γεια!Έκανα μικρό αυτό το κεφάλαιο 😂Χίλια συγγνώμη!Θα δουλέψω αμέσως το επόμενο!Αν σας άρεσε πατήστε το αστέρι,και σχολιάστε!!Μπαιιι