Hot And Cold

HAC Badtrip

Chapter IV

.

Mica Pov.

"How can you sleep up there peacefully  eh baka mahulog ka pa dun?" sabi nitong lalaking kausap ko kanina sa room

hmm... kaklase ko pala tong dalawang nandito,at mukhang tambayan pa nila itong napili kong lugar para sana gawing tambayan, masarap sanang magpahinga kaso naramadaman kong may paparating papunta dito sa pwesto ko, at tama nga ako, mga istorbo pa pala, isang taong  makulit at isang  papansin.

Si Jasper Willford apo ng may-ari ng school na ito pero mas kilala bilang Jasper Martinez dahil mas piniling gamitin ang apelyido ng ina nito kesa sa ama, at si Mr.. Popular?  name? Amiel James Sanford. I wonder kung paano naging matalik na magkaibigan at nagkasundo ang dalawang ito kung magkaiba ang ugali, ang isa itinatago ang tunay na pagkatao para makaiwas sa gulo, pero ang isa sobra ata talagang kulang sa pansin, gustong gusto ng pinapansin eh. The kind of person na aayawan ko talaga, I hate attention, mas gusto ko na tahimik.
 

Paano ko nalaman na isang Willford si Jasper? Simple lang nagresearch ako kay google... hehehe.. tara tawa tayo ang hindi tumawa babangasan ko...
Tawa na bilis...

.

.

.

.

.

.

.

.

Ayaw nyo tumawa?

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

K, fine!

.

.

.

Eh di wag kayo tumawa...

.

.

.

.

.

Tsk.

.

.

.

.

.

.

.

.

Hindi na,, Joking aside nagreseach nga ako, I mean hinack ko lang  yung database ng school para hindi na ako kelangan pang magtanong at magmukhang tanga kagaya kanina. Yeah, right, mukha akong tanga kanina at katangahan din ang ginawa kong pagtatanong at nakakuha pa ako ng atensyyon, atensyong hindi ko magugustuhan, atensyon na nagtutulak sa aking isang  bahagi ng pagkatao  na pilit kong kinakalimutan, pagkataong gustong lumabas  at isa isahin silang tanggalan ng buhay ng manahimik sila sa kanilang pag-iingay at pagsasabi  ng walang katuturan, at walang katotohanan.

Medyo na badtrip  ako kanina, sa tilian  ng mga klasmeyt at bulungan  nila, at  sa  kakulitan ng dalawang  mag-bestfriend  na ito eh. Hindi naman ako sanay makipag-usap sa ibang tao, I mean, hinasa ako para pumatay at hindi ang makipag-kwentuhan o makipag socialite sa iba, nasanay na ako sa ganitong pamumuhay, na ganito makitungo sa ibang tao, malamig, walang emotion na ipinapakita, hindi lang sa sinanay akong maging ganito, dahil narin sa mga nangyari sa akin, sa mga naranasan ko, kaya naging ganito ako, tahimik, malamig, walang emosyon na ipinapakita,  mas mabuti na naging ganito ang ipinapakita ko, proteksyon na din  atleast they will not know kung ano ang iniisip ko, kung ano ang hakbang  na gagawin ko, at sabay na din nito  pinag-aaralan ko  na din ang ikikilos o gagawin at iniisip ng taong kaharap ko.  I have to be observant and be vigilant para maprotektahan na din ang aking sarili, nung mga panahon nw nasa kamay pa ako ng sindikato ay pinapahirapan din ako lalo na pag-pumapalpak ako sa praktis at lalo na sa misyon na ibinibigay nila sa akin, nung una, kulomg lang hsnggang sa hindi na nila ako pinspakain o kahit painumin man lang ng tubig, akala ko malala na iyon, yun pala may mas malala pa, bukod sa pagkulong at hindi pagkain ay binubugbog na rin nila ako, ang mas malala at mas matindi ay habang pinahihirapan ako noon ay muntik na akong gahasain ng isa sa mga tauhang inutusan para turuan daw ako ng leksyon dahil sa palpak kong pagtakas, oo nagtangka akong tumakas, hindi lang isang beses maraming beses na, pero ayun pumalpak nga kaya dapat daw akong turuan ng matinding leksyon.