KODLARIN SIRLARI

2

Medya; Eymen

Nasıl böyle bir şey olabilir.Annem kanlar içinde yerde yatıyordu Halit denen pislik adam ise kemeri ile annemi hala daha dövüyordu.

Etraftaki herkes sadece izliyorlardı hiç kimse yardım etmiyordu koşarak annemin yanına gittim başını yerden kaldırdım ve dizlerimin üstüne koydum ''a..anne n..ne o..olur aç g..gözlerini''hıçkırıklarımın arasından sesim boğuk boğuk çıkıyordu annem kıpırdamaksızın kucağımda yatıyordu.

Annem'in kafasına dikkat ederek yere koydum öfkeyle ayağa kalktım ve halit'in gözlerine öfkeyle bakmaya başladım.''Sen nasıl aşağılık bir adamsın,ne istiyorsun artık bizden ,yetmedi mi annemi dövmen!!''dediğimde sinirlenmeye başlamıştı sinirlenmesi hiç umrumda değildi.Aramızda ki mesafeyi tüm öfkesiyle kapattı ve kulağıma yaklaşarak ''canın dayak çekti senin galiba!!''dedi. o sıra kafam sol tarafa kaydı ve yanağım anında yanmaya başladı bana tokat atmıştı bunu nasıl yapabilir.''Bana sakın bir daha bağırma küçük sıçan şimdi anneni al ve eve geç!!!''dedi ve omuzlarını dikleştirip eve gitti yaptığı şeyden gurur duyar gibi hızlıca annemin yanına koştum gözlerini yavaş yavaş açıyordu annemin konuşmasına izin vermeden ben konuştum.

''Anne hadi bir hastaneye gidelim ne olur?'' annem yanağımda ki yaşı siliyordu ben ağladığımın daha yeni farkına varmıştım o an kafamı kaldırdığımda su'yu gördüm evin kapısından bize aşağılık biriymişiz gibi bakıyordu ama onun dersini sonra verecektim annemi yavaş bir şekilde yerden kaldırdım.

Zorla'da olsa annemi hastaneye götürebildim .''Yardım edin annem çok kötü'' diye bağırdığımda hızlıca birileri geldi ve annemi alarak sedyeye yatırdılar.yanıma yaşlı  bir doktor geldi ''bu nasıl oldu,anneniz nasıl bu hale geldi''dediğinde hiç birşey diyemedim ne diyebilirdim ki.

Annemi odaya götürdüler.Ve muayene etmeye başladılar daha dayanamıyordum annem gözlerimin önünde eriyip gidiyordu ama benim elimden bir şey gelmiyordu boğuluyordum bu hayattan artık annemin çığlıklarını duymak istemiyordum.

Boş bir sandalyeye oturdum ve başımı ellerimin arasına aldım artık bir iş bulmam gerek para biriktirip bu adamdan kurtaracaktım annemi

düşüncelerim beni boğmuş ken bir ses duyuldu hastane koridorunda kafamı kaldırdım ve sesin kaynağına baktım bir adam doktora bağırıyordu.''o adam ölecek anladın mı beni doktor''dedi bu adam kimin ölmesini istiyordu anlamadım adam sözlerini bitirdikten sonra doktor sadece kafasını salladı doktorun yüzünde korku ifadesi vardı galiba o adamdan korkuyordu.

Adam ,doktordan kafasını benim olduğum tarafa çevirdi ve benimle göz göze geldi.Gözleri koyu yeşildi sanki insanı içinde tutsak ediyordu. çıkık elmacık kemikleri,dağınık saçlarıyla serseri bir hava katıyordu ona,  üstünde salaş bir tişört ve yırtık kot pantolon vardı ilk defa bir erkeği bu kadar incelemiştim gözlerim ,gözlerine kaydı gözleriyle sanki bana acıyormuş gibi bakıyordu bir dakika evet bana acıyormuş gibi bakıyor.

Kafamda birinin beklediğini hissedince adamdan gözlerimi çekip başımda bekleyen kişiye baktım''Meliha Ata'nın yakını siz misiniz?''dedi yoksa anneme bir şey mi olmuştu hızla yerimden kalkarak adama soru sordum''Evet ben kızıyım anneme bir şey mi oldu yoksa?''dediğimde adam başını olumsuz anlamda iki yana salladı.''annenizin durumu iyi sizi bekliyor ''dedi ve yürümeye başladı adam.

Kafamı çevirip serseri çocuğa baktım ama gitmişti önemsemedim pek fazla büyük adımlar atarak ilerde ki adamın yanına gittim bir kapının önünde beni bekliyordu yanına yanaştığımda kapıdan çekildi ve ''Geçmiş olsun''deyip uzaklaştı sanki bir şeyler saklıyor gibi üstünde de hastane kıyafeti yoktu zaten fazla önemsemeden kapıyı açtım ve yavaş bir biçimde içeriye girdim.

Oda çok aydınlıktı bütün duvarlar beyaza boyanmıştı yaklaştıkça annemin solgun ve morluk içindeki yüzüne baktım bunları haketmiyorduk anneme sessiz bir biçimde yaklaştım ve yatağının kenarında ki koltuğa oturdum ve annemin saçlarını okşamaya başladım yüzünde acı çeker gibi bir hali vardı galiba kabus görüyordu.

Sonra bir şeyler sayıklamaya başladı''yapma ne olursun halit. yalvarırım kızıma bir şey yapma, o daha çok küçük nolur halit yapma''dedi o sıra sağ gözümden bir yaş damladı.

Sessizce annemin kulağına yaklaşarak ''anneciğim ben burdayım, bir şey olmayacak sana söz veriyorum o adamdan kurtaracağım seni''dedim ve anlına küçük bir buse kondurdum ve gözyaşlarımı sildim. Çok uykum gelmişti gecede uyuyamamıştım annem uyurken bende biraz kestireyim bari diye düşünerek koltuğa uzandım ve uyumaya başladım.

Gözlerimi açtığımda annem çoktan uyanmıştı bile hızlıca yanına gittim ''anneciğim nasılsın, ağrın var mı?'' dedim ve yanına oturup saçını okşamaya başladım.''iyiyim kızım , ağrım da yok artık çıkalım ''dedi ve tam ayağa kalkacakken kapı tıklatıldı anneme döndüğümde gözlerinde ki korkuyu gördüm ve daha fazla üzüldüm''anne korkma halit değildir.''dedim ve anneme daha sıkı sarıldım kapıya doğru ''gel''dedim ve kapı yavaş yavaş açıldı ve içeriye iki tane polis girdi ''geçmiş olsun bunu yapan kişiyi tanıyor musunuz''dedi anneme baktım hala korkuyordu .artık her şeyi anlatacaktım daha fazla anneme zarar veremeyecekti halit. Boğazımı temizledim ve ''bunu....

Sizce derin'in annesinin yanına götürmesini sağlayan o adam ki??

Eymen kimin ölmesini istiyor??

Peki ölecek mi??

Merhaba umarım uzun olmuştur.yorum bekliyor olacağım.. :) :)