Mahirap talaga umiwas sa taong gusto mo. Lalo na’t sanay kang lagi siyang tinitingnan, kinakausap, kinukulit, binubwisit, sinasaktan, at iba pa. Pero sa oras na kailangan mo talagang umiwas, makakaya mo kaya?
~Go ‘teh, I support you! XD
Chapter 22
*Lia’s POV
Nakaya ko namang iwasan siya kaninang umaga pero THE HELL! Ang hirap ha, Sobra! Pagnapapatingin ako sa kanan sinasampal ko sarili ko. Para matauhan! >___<
Bababa kasi grades ko eh T_________T
“Hay…” napabuntong hiniga nalang ako
“Oh ba’t parang ang laki ng problema mo?”
Napatingin ako sa nagsalita, si Gelo pala ^___^
“Ah, haha. Wala ah.” Sabi ko naman
“Weh? Ba’t para kang nalugi? Yung muka mo parang ganito.”
Tapos ginaya niya itsura ko.
“Hahahaha! Ang panget naman. Di kaya ganyan.”
“Panget? Ang gwapo ko nga”
“Ay, sorry po. Gwapo ka pala.” Pabiro kong sinabe.
“Hahaha. Ginaganyan mo nako ha.”
“Hahahaha.”
“So , wala ka talagang problema?”
“Wala nga po.”
“Ba’t na-iisa ka dito? Lunch po ngaun, baka nakakalimutan mo”
“Wala kong ganang kumain”
“Walang gana? Pag napapadaan ako sayo lagi mong sinasabe sa mga kaibigan mo gutom ka na. tapos ang kinakain mo minsan laging dalawa. Example Meal+Rica at sandwich + juice, Meal+Rice at Bread + juice.. buti nga di ka nataba.”
“Hahaha! Ang takaw ko! Pero ang dami mong alam ha. Stalker?”
“Stalker? Pang panget lang yon!”
“Ah! Gwapo ka nga pala. Lagi kong nakakalimutan. Tsk!”
“Haha. Ge, ganyanan! Hmp!”
“aw. Tampo na siya. Haha. Joke lang, Angel.”
“Angel? Kamuka ko ba si Angel Locsin?”
“Haha. Hinde, kinuha ko sa pangalan mo! Sariling pangalan di alam.”
“Whatever”
“Hahaha. Topak ka talaga, Angel!”
“Pinapasaya lang kita. Muka kasing nalugi ka kanina”
“Lol. Salamat ah! =))”
“Ikaw pa. Malakas ka sakin eh ”
“Talaga? Bili mo kong House & Lot”
“Saka na pagkinasal na tayo”
“Aha-huh?”
“Wala! Joke lang!”
“Haha. Tara na nga sa room. Nagbell na eh”
*Physics’ Class
“So The Kinetic Modulus is BLAH BLAH BLAH BLAH….”
KOPYA
KINIG
KOPYA
KINIG
TINGIN KAY ZACH? Naaaah, wag muna please! Makikita ko naman siya eh. Pero wag ngaung may klase.
Puso: No! gusto mo ba kong mamatay? Kailangan kong makasilay!
BINABASA MO ANG
Twist of Fate: It just so happens (On hold)
Roman pour AdolescentsYou'll never know when those sparks tingle to your bone. You'll never know that he/she's the one. You just felt an emptiness inside to which you could not relate. In the end, you'll realize it was brought by a simple Twist of Fate ;)
