Akşam eve geldiğimde babama:
-"Ben buradan gidemem.Hem sen neden Sinan'ı istemiyorsun"diye sordum.Bana çıkışarak:
-"Ben tanımadığım adama kız vermem "demişti.Saçmalığa bak !Sanki istese tanıyamazdı.Bana döndü ve:
-"Bak kızım aklını başına al !Tekrar söylüyorum ya burda kal;bir daha ne beni ne kardeşini görürsün ,ya da bizimle gelir adam gibi yaşarsın"diyordu.Üzgün bir biçimde ben:
-Peki babacığım deyip odadan çıktım.Üstüne ne diyebilirdim ki?Bunu Sinan'a söylemeliydim.Sinan'ı çok seviyordum fakat bazen hayat olması gerektiği gibi değil, olduğu gibiydi.Ertesi gün buluştuk ve her şeyi ona anlattım. Bana çok yalvardı.Ama yapamazdım,biliyordum; beni seviyordu.Gözlerimden süzülen yaşlarla:
-"Beni anla"dedim.Bana baktı:
-"Seni asla unutmayacağım prenses seni sonsuza kadar bekleyeceğim "dedi.Arkama bile bakmadan yürüdüm,yürüdüm.Yürüdüm dediğime bakmayın koşarak uzaklaştım yanından.Eve gittim, yüzümden süzülen yaşlarla eşyalarımı topladım.Bir-iki gün sonra İzmir'e taşındık.Hayat benim için o kadar kötüydü ki...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Her Şeye Rağmen
Romansa"Aşk her şeye rağmen yaşanmalıydı" 11 bölümlük bir aşk hikayesi İyi okumalar
