Her Şeye Rağmen

Hiç hoşgelmedim İzmir :(

Neyse İzmir'e geldik.Buraya alışmam biraz uzun sürdü.Eski yerimizi Antalya'yı ,okulumu özlüyorum.En çokta Sinan'ı .İzmir'e yeni eve geldiğimizde eşyaları taşırken düşürmemle kırılmıştı telefonum ... Ne zamandır haber alamıyordum.Kafayı yiyecektim nerdeyse.Tüm aksilikler tüm dertler beni buluyordu.Bazen herşeyi içime atamıyorum evet doğru.İşte bugünde o kızgınlıkla kardeşime patladım.Ama gerçekten çok bağırdım korkudan ağlattım.Ne yapayım ki herşey üstüme geliyor!Babam en son üniversiteye gitmememi yasaklamıştı hatta okulu yarım bırakmıştım.Ama annemin iknasıyla yeniden üniversiteye başlayacaktım.Ama bunların ne önemi vardı ki benim için ben Sinan olmadan ne okulu nede İzmir'i sevecektim.Ama bir gerçek var İzmir dedikleri kadar güzel bir yermiş.Ama günler Sinan'sız geçmiyor yine öyle yazdım günlüğüme içimi döküyorum şimdi.Başka kimsede beni anlamıyor zaten anlatsamda anlamayacaklar...

Sevgili günlük;
Yarın annemi göreceğim şimdiden onu çok özledim.Ailemde en çok annemi sevdiğim doğru ama annemle babam ayrıldığı için onunla(annem) görüşemiyordum bide babam beni anlamıyordu hep o ne derse o oluyordu.Annem bazı konularda babamdan daha anlayışlı ve ben onu çok seviyorum.Sinanım'ı çok özledim.Onsuz bu hayat hiç çekilmiyor her gece hüzünlenmemek elimde değil rüyalarıma geliyor birlikte rüyalarda kavuşuyoruz onu bırakmayacağım herşeye rağmen onu seveceğim.
NOT:Pelin💖Sinan

Yatağıma uzanınca birden uyuyamadım içimi heyecan ve hüzün bir arada kapladı.Savaş veriyorlardı sanki ...Neyse birazdan uyurum(uyudu)😁