ตอนที่ 8 อยู่ห้องเดียวกัน
ผมกำลังมึนงง ผมได้ยินผิดใช่ไหม? หูของผมกำลังล้อผมเล่นใช่ไหม?
เว่ยโจวหล่ะ ผมว่าหูของผมไม่ได้ผิดปกติอะไรนะ แต่สถานการณ์ตอนนี้มัน
"พะ พวกเรา...ต้องอยู่ห้องเดียวกัน?" ผมได้ยินเว่ยโจวถาม เสียงของเขาค่อนข้างตะกุกตะกัก
"ใช่ ใช่ ใช่" เจ้ไข่เน้นย้ำคำตอบของเธอ 3 ครั้ง
"อะไรกัน พวกนาย 2 คนเป็นผู้ชายนะ คงไม่มีปัญหาที่จะอยู่ด้วยกันหรอกนะ ใช่ไหม?"
ใช่ ผมไม่ปัญหาอะไรหรอกที่จะอยู่ห้องเดียวกับใคร ผมเคยแชร์ห้องกับเพื่อนนายแบบด้วยกันในตอนที่พวกเราทำงานด้วยกันจนเหนื่อยหรือตอนที่ต้องทำงานกันหลายๆวัน
ผมเห็นเว่ยโจวปลายตามองมาที่ผมก่อนที่จะหันกลับไปหาเจ้ไข่อย่างรวดเร็ว
"แต่พวกเราไม่ได้เป็นแค่เพื่อนกันนะ" คำพูดสุดท้ายที่ออกมาจากปากเว่ยโจวมันออกมาอย่างเชื่องช้า
"พวกเรา...บทของพวกเรา..." มือของเว่ยโจวปัดป่ายไปทั่วเพื่อบอกว่าเขายังพูดไม่จบ
"นั่นยิ่งจำเป็นเข้าไปใหญ่สำหรับพวกนายที่ต้องอยู่ด้วยกัน" เจ้ไข่ไม่สนใจคำพูดของเว่ยโจวราวกับว่าทุกอย่างถูกจัดไว้เรียบร้อยแล้ว
ผมว่ามันไม่มีประโยชน์อะไรที่ไปเถียง หรือต่อต้านเจ้ไข่เพราะเธอไม่เปลี่ยนใจแน่นอน
"พวกนาย 2 คนก็ต้องอยู่ด้วยกัน เข้าใจ๊?" เจ้ไข่พูดแกมบังคับไปที่เฉินเหวิ่นและเฟิงซงด้วยเหมือนกัน
2 คนนั้นพยักหน้าอย่างนอบน้อม เจ้ไข่พอใจกับคำตอบที่ได้รับ แล้วหันกลับมาที่เรา
"พวกนายก็ควรเข้าใจอะไรง่ายๆอย่างเฉินเหวิ่นกับเฟิงซงซะบ้างนะ"
ผมถอนหายใจในใจและพยายามควมคุมสีหน้าของตัวเองไปด้วย
เว่ยโจวถอนหายใจออกมาอย่างไม่ปิดบังแต่ก็ไม่ได้คัดค้านอะไรอีก
YOU ARE READING
Love that Bloom (Thai trans.)
Fanfictionแฟนฟิคเรื่องนี้ได้รับอนุญาตจากเจ้าของเรื่องให้สามารถแปลเป็นภาษาไทย This fan fiction is allowed by the author to translate in Thai already. ไม่อนุญาตให้นำออกไปใช้ในเชิงพาณิชย์ ผู้แปล ไม่ใช่นักแปลเมืออาชีพ ดังนั้น คำพูดอาจจะไม่สวยหรู แต่พยายามที่จะขุด...
