ตอนที่ 3 "เส้นบางๆที่มองไม่เห็น"
การถ่ายทำทั้งหมดเริ่มต้นที่การถ่ายภาพโปรโมท มันเป็นการถ่ายภาพโปรโมทที่ธรรมดา
จริงๆนะ มีแค่ผมกับหวงจิ่งอวี๋เท่านั้น ที่มาถ่ายในวันนี้ ผมเคยถ่ายภาพแบบนี้มาบ้างผมเลยคิดว่ามันเป็นเรื่องกล้วยๆสำหรับผม
แต่ผมคิดผิด
ตอนที่เราพบกับในตอนเช้า บรรยากาศมันค่อนข้างอึดอัด ผมก็ไม่รู้ว่าทำไม
มันเป็นเรื่องง่ายสำหรับผมนะที่จะทำความรู้จักแล้วเป็นเพื่อนกับใครสักคน แต่กับจิ่งอวี๋ผมกลับมองว่าไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
"สวัสดีครับ ผมไม่มีโอกาสแนะนำตัวกับคุณเมื่อครั้งที่แล้ว ผมชื่อ สวี่เว่ยโจว ครับ" ผมพูดขึ้นพร้อมกับยื่นมือไปหาจิ่งอวี๋เพื่อที่จะทักทายเขา
"ผม หวงจิ่งอวี๋ ครับ"
แต่หวงจิ่งอวี๋ก็ยังไม่ยื่นมือมาทักทายกับผม เขามองมาที่ผมเหมือนจะค้นหาอะไรบางอย่าง
ผมส่งเสียงไอในสำคอ มือที่ยื่นออกไปยังคงค้างอยู่อย่างนั้น "ให้ผมเรียกคุณว่ายังไงดี?"
เหมือนหวงจิ่งอวี๋จะได้สติแล้วมองลงที่มือของผม เขายื่นมือมาจับกับมือผมแล้วตอบกลับมาว่า "หวงจิ่งอวี๋"
ผมรู้สึกได้ว่ามือคู่นี้ มือที่จับกันอยู่นี้ดูแข็งแกร่ง หนักแน่น แต่เยือกเย็น
/อา หวงจิ่งอวี๋ สินะ/
ปากของหวงจิ่งอวี๋ขยับเล็กน้อย จะยิ้มหรอ? แต่ก่อนที่รอยยิ้มนั้นจะปรากฏออกมา ปากเขาก็หยุดขยับซะก่อน
มีบางอย่างทำให้ผมรู้สึกเหมือนมีเส้นบางๆที่มองไม่เห็นเกิดขึ้นระหว่างเรา
เราแค่ยืนอยู่ด้วยกัน ใกล้ๆกัน แต่ไม่มีใครคิดที่จะพูดคุยกัน
บรรยากาศชวนอึดอัดแบบนี้คืออะไรกัน
"พวกนาย 2 คนกำลังทำอะไรกันอยู่?" เจ้ไข่ทำเสียงเอ็ดใส่พวกเรา "ยืนแข็งทื่อเชียว"
VOCÊ ESTÁ LENDO
Love that Bloom (Thai trans.)
Fanficแฟนฟิคเรื่องนี้ได้รับอนุญาตจากเจ้าของเรื่องให้สามารถแปลเป็นภาษาไทย This fan fiction is allowed by the author to translate in Thai already. ไม่อนุญาตให้นำออกไปใช้ในเชิงพาณิชย์ ผู้แปล ไม่ใช่นักแปลเมืออาชีพ ดังนั้น คำพูดอาจจะไม่สวยหรู แต่พยายามที่จะขุด...