ORENDA: AYPERİ

2. EFSA

Bölüm Şarkısı: Halsey - Control

Oy ve yorumları unutmayın lütfen! Herkes emeğinin karşılığını almak ister!

Artemisia J. keyifli okumalar diler!

2. BÖLÜM:
"EFSA"

Karanlık her insanın sevmediği lakin her insanın da sevdiği yegâne bir koruyucudur.

Kabullenemediğim sadece uyurken ruhumun rüyalar aleminde gördükleri olmasını istediğim gerçekler bir fare gibi ruhumu kemiriyor, beni yok ediyordu.

Ve ben kabullenmediğim gerçeklerden karanlığa kaçmıştım. Saklanmıştım. Her zaman yaptığım gibi.

Ama sobelenmiştim yine her zaman olduğu gibi.

Şimdi ise sadece karanlık kucaklıyordu beni. Saf bir karanlık...

Karanlıkta cenin pozisyonunu almış, etrafımda cirit atan duygu tohumlarını suluyordum.

Korku.

Tükenmişlik.

Bitkinlik.

Biçarelik.

İçlerinde en çok ağaç kökü salan korku ve biçarelik olmuştu.

Bir yatağın üstündeydim, gözlerim kapalıydı ve etraf sıcaktı. Evimde olduğumu düşündüm. Bir kâbus görmüştüm ve şimdi gözlerimi açıp kâbustan uyanacaktım. Erkek kardeşimi sinir edip, anneme ev işlerinde yardım edecektim. Babama ise güzel bir yorgunluk kahvesi yapacaktım.

Ama hiçbiri olmadı. Olmayacaktı.

Gözlerimi açtığımda bir odadaydım lakin benim odam değildi. Bir evdeydim lakin benim evim değildi.

Alkan ile o Arnina muhabbetinden sonra gözüm kararıp bayılmıştım.

Kulağıma yabancı sesler geliyordu. Üzerimdeki pikeyi itip doğrulduğumda etrafı incelemeye koyuldum.

Beyaz rengin içinde altın renkli desenlerin duvar kağıdı olduğu sade bir odadaydım.

Ellerimden destek alarak ayağa kalktım ve kapıya giderek sesleri dinlemeye koyuldum.

"Demek aramıza bir kız daha geldi." Bir erkek sesi.

"Keşke bize de bir sorsaydın Alkan." İmalı bir kız sesi.

"Sizin şu imalarınızdan bıktım," Ve ardından Alkan'ın sesi geldi kulağıma. Onun sesini işittiğim zaman aklıma Kanlı Pelit'in önünde yaşadıklarım geldi ve bir kez daha ürperdim. "Bir kız çocuğunu eve almamla ne ara evet, aramıza katıldı demek oldu?" Sesi katı ve sertti.